BEKİRBİCER

#Kürtler#in siyasi bir varlık olarak tarih sahnesine çıkışı, benim bildiğim, 10. yy’dır. “Kürt bir çoban” olarak tanımlanan Bad (yahut Badh) b. Dostak 983 yılında Miyyafarkin’de (şimdiki Silvan) yönetimi ele geçirir. Onunla başlayan Mervani sülalesi, Türklerin gelişinden önceki kaotik yüzyılda batıda Urfa’dan doğuda Bitlis ve Cizire’ye uzanan alanda egemenlik iddia eder. Başlıca bilgi kaynaklarımız 11. yy’ın ikinci çeyreğinde yazan #Süryani# tarihçi Nusaybinli İlyas (Elias d-Nisibin) ve 13. yy başlarında yazan Cezireli Arap tarihçi İbnü’l-Asīr’dir. Silvan’daki tarihi Mala Badi köprüsü Bad’ın adını taşır. Yanılmıyorsam Silvan yöresinde halen etkili olan Badikan aşireti kökünü Bad’a dayandırır.
Bu beyliğe hangi anlamda “Kürt” adı vereceğiz, yeterli bilgim yok. Belki “Kürtlerin egemenliği altında bir Arap/İslam beyliği” demek daha doğrudur, nitekim aynı yörede daha sonra kurulan Artuklu devletlerine de “Türklerin egemenliği altında Arap/İslam beyliği” demeyi tercih ederim. Yazı dili Arapçadır. İbn Wahşiyya’nın “kadim Kürt alfabesine” dair aktardıklarını fantezi olarak görmek daha doğru olur. Mamafih 1129 yılı civarında yazan Ermeni tarihçi Urfalı Mateos’un aktardığı eğer doğruysa, 1032 tarihli (Rumca?) yazışmada Mervani egemenliğinin adı Krtasdan (Kurdistan) adıyla anılmaktaydı (ed. Bedrosian §22).[1]