کەر: فەرهەنگی خاڵ
گیاندارێکی یەکسمی بارەبەری بەسزمانی گوێ درێژە
پیتێکە بە هەر ناوێکەوە نرا دەیکا بە ئیشکەر
کارەکەر ، نوێژکەر ، چێشتکەر
بادینانی: گەلە
زازا: کەڕ
زازا: قەرز
زازا: پارچەیەک لە شت
کەر: هەنبانە بۆرینە
کوردی:
نیوەی جیا، لەت
پارچە، پاژ
پاشگری بە واتا: پێک هێنەر
کارکەر
کۆمەڵی دابڕاو لە گەلە
قەر، قەرد، وام، واو
بارەبەری بە زەڕەزەڕ، گوێدرێژ
برێتی لە دەبەنگ و نەفام
شوی گامێش
جۆرێ حەیوانی چیا
هیچ نەبیس، گوێ کپ
زەلام، قەبە
کەرمێش، کەرمۆز
دیوی تەفی جگ
چەماو، خوارەوە بووگ
هەدا، ئۆقرە
فارسی:
شقه، نیمه
پاره، تکه
پسوند فاعلی، کننده
جمع جدا شده از گله
وام
خر
کنایه از نفهم
گاومیش نر
کل شکار
ناشنوا
گنده، بزرگ
یکی از جهات قاپ
خمیده
آرام و قرار
کەر: فەرهەنگا کانی
مێگەل، کۆمەڵێک
مە کەرەکێ پەزی هەیە
لەت
گوێ درێژ
کەرت
کەر: فەرهەنگی شێخانی
– ڕەوە
– ئامرازی کارایە، بەڵام بەتەنیا بەکار ناهێنرێ؛ کارەکەر، نانکەر، کۆلکەر
– بکە
– گوێدرێژ، هەڕ، بەنەری، خەر، کەهڕ؛ ئاژەڵێکە لەمێژە مرۆڤ ماڵیی کردووە، بۆ بارگواستنەوە و بۆ سواربوون بەکاردێ
– بێ عەقل
لە دنیادا ڕەفیقی پیاوی کەر هەرگیز مەکە
کەر (1): فەرهەنگی مەردۆخ
کوردی: ئوڵاخ، گوێدرێژ. بارەبەری زەڕەزەڕکەر.
فارسی: خر، الاغ، درازگوش.
العربية: حِمار، عِلج، عَير.
کەر (2) فەرهەنگی مەردۆخ
کوردی: بکەر. (قسەکەر، فەرمانکەر) پاشگرێکە. (نیشانەی ناوی بکەرە و بە تەنیا بەکار ناهێنرێت.)
فارسی: کننده، هَریر. (علامت فاعل است و تنها استعمال نمیشود.) [1]