#سەیدی هەورامی#
$تا شد غم تو یارم$
تا شُد غم تو یارم در دل نماند شادی
«الآنَ غَيْرُ حُزْنِكَ، لا شَيْءَ فِي فُؤادي»
عزم سفر چه کردم از کوی تو به ناچار
«ما حاجَتِي بِزادِ الْحُبِّ، مِنْكَ زادِي»
بس روزها که تا شب نالم من، از فراقت
«كَمْ لَيْلَةٍ اِلَي الصُّبْحِ، مِنْ هِجْرِكَ اَنادِي»
با عاشقان به کویت، خوش بود گفتگویت
«يا لَيْتَ كُنْتُ مِنْهُمْ، اِذْ قُلْتُ: يا عِبادِي»
ما را امید وصل است، چون قصد تو فراق است
«اِنِّي لِاَجْلِ قَصْدِكَ، جاوَزْتُ مِنْ مُرادِي»
«صَیدی» نوازشش کُن چون بندگان، وگرنه
«بِالْحُزْنِ وَالتَّاَسُفِ، قَدْ تاه فِي الْبُوادِي»
[1]