ئەگەر حوشتر باڵی ببوایە، ئەم عالەمە چی بکردایە.
بە هەندێک مرۆڤی نارەسەنی حەسوودی قین لە سکی نالەبار ئەوترێ کە هیچیان بە دەست نییە، گەر لە کۆمەڵگەدا شتیان بەدەستبووایە، خەڵکیان دەخستە دۆخێکی خراپەوە، بە جۆرێک کە هەموو کەس دەستەودامان دابمایە. بۆیە ئەم کەسە ناپەسەندانە لەگەڵ ئەوەدا بەردەوام کێشەبوون، هەمیشە سەرباربوون بەسەر کۆمەڵگەوە.[1]