ای ز گلزار جهان شمشاد دلجویت غرض
در نگارستان هستی صورت ڕویت غرض
هست از والشمس خورشید ڕخت مقصود و بس
وز سواد طره ات والیل شد مویت غرض
سجده پیش آدم خاکی کجا کردی ملک
گر نبودی زان میان محراب ابرویت غرض
تیرهای غمزه ات ڕا از دل دلدادگان
هر طرف بینم فتاده بر سر کویت غرض
نیست تاب اینکه بی پرده ز ڕویت دم زنم
خوبرویان ڕا ستایم، ڕوی نیکویت غرض
خنده گل، نشئه مل، جعد سنبل بر زبان
شمّه خوش، چشم دلکش، تاب گیسویت غرض
خالد ار دم زد ز مشک، ای جان! نگویی این خطاست
چین زلفت مدعا و خال هندویت غرض
#مەولانا خالیدی نەقشبەندی# [1]