عنوان: ایینی یهودیت و اثار باستانی اش در #کوردستان# / بخش هشتم
نویسندە: #سارا سردار#

با ظهور جنبش صهيونيستي در جهان كه يك جنبش ملي بود كه هدف اصلي آن ايجاد و تأسيس كشور مستقل و واحد برای #يهودي#ان بود، برای جمع آوری تمام یهودیان جهان، یعنی بازگشت به سرزمین اجداد خود، اسرائیل (پس از رفتن ملت یهود، آن کشور به #فلسطین# تبدیل شد و ملت مسلمان عرب در آنجا ساکن شدند)، بنابراین نهضت و فعالیت ها برای به دست آوردن و بازگشت به کشور اسرائیل بود، در آن زمان گروهی از یهودیان کرد سعی کردند به این جنبش بپیوندند و به عضویت آن درآیند.
زمانی که فعالان یهودی به سرزمین فلسطین برمی گردند فعالیت خود را آغاز می کنند ، آنها با مسلمانان ساکن فلسطین مواجه شدند و جنگ بین دو طرف در گرفت. رهبران جنبش، یهودیان و جوانان را در سایر نقاط جهان تشویق می کنند تا به این جنبش بپیوندنداز این رو گروهی از جوانان یهودی #کردستان# راهی اسرائیل یا فلسطین می شوند، آنها در کنار اعراب مسلمان فلسطینی سعی در جلب توجه جهان عرب و همسایگان خود دارند و برای پیروزی در این جنگ به حمایت نظامی دعوت می کنند، از این رو احساسات مذهبی و ملی اعراب مسلمان در سایر مناطق به حرکت در آمد و شروع به مخالفت با یهودیان ساکن در کشورهای خود کرد و کردهای یهودی کردستان نیز از مخالفت ها و مشکلات پیش آمده دور نبودند.
در ابتدا موضوع در کردستان چندان قابل مشاهده و جدی نبود ، اما پس از انتشار چندین سخنرانی روحانیون در بغداد، این موضوع توسط گروهی از تندروها مطرح شد زندگی برای کردهای یهودی در آن زمان بسیار دشوار شد، به طوری که برخی از آنها برای حفظ جان و مال خود شروع به تغییر نام و هویت ملی خود کردند، آنها از یهودی به مسلمان تغییر کردند و اسلام را بر اساس تعاریف خود دین رسمی کردند.
اکثر یهودیان خواستار ماندن در کردستان بودند، اما بنا به گفته برخی منابع، به دلیل برنامه‌ریزی‌های سران رژیم صهیونیستی و بازیابی تابعیت، مجبور به ترک کردستان شدند و عکس ها و خاطرات سالمندان حکایت از غم و اشک و ماتم مسلمانان کردی دارد که مجبور به ترک کردستان شدند..
در آن زمان سایر یهودیان کرد کردستان را به مقصد اسرائیل ترک کردند که در ابتدا آسان بود، با این حال، پس از مدتی برای تضعیف صهیونیسم و جنبش، مقامات کشورهای مسلمان شروع به وضع قوانین و راه‌هایی برای یهودیانی کردند که می‌خواهند عراق و کردستان را ترک کنند، مثلاً نباید پول یا طلا با خود ببرند یا تابعیت خود را به دولت مرکزی برگردانند.
این وقایع تا سال 1948 ادامه یافت تا اینکه در زمان ملک فیصل دوم،با تصمیم سلب تابعیت عراق که توسط صالح جبر وزیر کشور وقت عراق اجرا شد، یهودیان تابعیت عراقی خود را لغو کردند و به اسرائیل مهاجرت کردند..
با وجود فرمان 1948 و فرستادن بسیاری از یهودیان کرد به اسرائیل، برخی از یهودیان کرد از مهاجرت خودداری کردند. از این رو، از قبل تصمیم به تغییر نام و مذهب در تابعیت خود گرفته بودند و برخی از آنها حاضر شدند فرزندان خود را به عقد مسلمانان درآورند. این عمدتاً برای محافظت از جان فرزندانشان بود، اما یهودیان سعی می کردند دین خود را در خانواده های خود حفظ و اجرا کنند.
بر اساس قوانین یهود، دین از مادر به فرزند منتقل می شود، یعنی از طریق خون مادر که منتقل می شود و نسل به نسل یهودی متولد می شوند، بنابراین، پس از ازدواج دختران یهودی با مردان مسلمان، این فرزندان یهودی به دنیا می آیند ، بنابراین، پس از سال 1948، یهودیانی که در کردستان باقی ماندند، از بین نرفتند و با ادیان دیگر ادغام نشدند، بلکه نسل جدیدی پدید آمد، از این رو، پس از گذشت سال ها از این واقعه تاریخی، عده ای از یهودیان در شهرهای مختلف کردستان باقی مانده و در کنار سایر مردم زندگی می کنند. [1]