باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و یەرەمە
قوڕەیشییەکۍ فەرمایېشتەکۍ حەزرەتیشا ئەژنیۍ، کە داواو ئیمانو شەهادەتیش وەنەکەردۍ، بەڵام ئاڎۍ واتشان: ئەی محەمەد، دیارەن تۊ جە مەرزو وېت زیاتەر قاچۍ کیشیرە. واتشان تۊ گەرەکتەن پەی یەک خوڎای (الله) ، ئېمە واز جە گردو خوڎاکاما بارمۍ؟.
ئەبو تالیب فرە حەزکەرۍ ئیمان باوەرۊ، بەڵام وەرو لۊمەو قۆمەکەیش نەیاراش، نەیاراش واز جە دینو بابایاش باوەرۊن.
قوڕەیش فەرموودەی شای خەیرولبەشەر
شنەفتەن وە گۊش دېویان جە سەر
یەکسەر واتشان کە ئەی محەمەد
تۊ جە حەددی وېت پا کەردەنی ڕەدد
گرد کوشتەن هەزار خوای نازەنین
گرد زېبا و زەڕپۊش خاڵ ملی شیرین
دەربدەین جە دەس پەی یەک خوڎای تۊ
بە خوڎا ئەی کار عەجایب مەبۊ
کەسێ جە هەزار مەعبوود وېیەردەن
سوجدەی یەک مەعبوود، نادیدە بەردەن
ئېد واتەن ناگاه ئاخېز کەردشان
شین وە بتخانە وە لای خوداشان
سوجدەی خاک و پای (هوبەل) بەردشان
گفتوگۊی حەزرەت، ئیزهار کەردشان
شەیتان شیی قەلبش وە ئەفسوون سازی
واتش: محەمەد، نەدۊتان بازی
ئەبوتالیب وات: ئاخر ئەی فەرزەند
حەرفی تۊ ڕاگەی سوڵحش کەرد نە بەند
وەقتی مەعرەکە و عەداوەت نەبۍ
واڎەی ئیمان و شەهادەت نەبۍ
حەزرەت وات ئەی عەمم تۊ ئینکار مەکەر
ئیمان بە خوڎای لایەزال باوەر
تاکە نەکېشی ئاهی نەدامەت
شەفاعەت خوات بام جە ڕووی قیامەت
ئەبو تالیب وات: کارییەن ئېشم
غەیر جە تەعنەی قەوم نېیەن ئەندېشم
مەواچان جە دین ئابای وېش وېیەرد
هەم جە خەوفی مەرگ ئیمانش ئاوەرد
وەرنە بە خوڎا ئیمان ماوەردم
دڵ وە دیڎەی تۊ ڕۊشن مەکەردم.[1]