بە دووعای پشیلە، دووگ دەبارێ.
بە کەسێکی هەژار دەوترێت کە خەون بە خواردن یان ماڵ و حاڵێکی باشەوە ببینێت کە نییەتی، پاشان بکەوێتە نزا و پاڕانەوە لە خودا بۆ ئەوەی ئارەزووەکانی بەدیبێنێت بەڵام بەدینەیەت. پەندەکە نموونەی بە پشیلە هێناوەتەوە کە ئارەزووی لە دووگە بەڵام بە ئاسانی دەستی ناکەوێت. [1]