بە قسەی خۆش پیاو دەکێشێ.
کەسی قسەزان بە زانایی خۆی بەرانبەرەکەی دەخاتە سەر ئەو بارەی کە خۆی ئەیەوێ یان ئافرەت بە قسەی لووس پیاو لە خشتە ئەبا. واتە؛ زمانی گفتوگۆ زمانێکی تایبەتییە، کەسە قسەزانەکان دەتوانی گفولفتی پێبکەن، ئەو مەرامانەی بە کەسی بەرانبەریان هەیە، جێبەجێیبکەن. [1]