باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و هەشتا و دوەمە
سوراقە، دمای هۊرستەیۆش دیسان خېزیا و بە غار جمارە ڕوەو ڕەسوولی نازاری و ڕەفېقەکاش، بەڵام وەختێ نزدیک بیۆ، هەم ئەسپەکەش گلېراو کۆت، سوراقە دلۍ خوڵېنە خرتەبووڵش کەرد، بەڵام هەر وازش نارد، سواربیۆو کەوت شۊنیشا، حەزرەت نزاش کەردە جە لاو زاتو هەققیۆ کە سوراقەی وزۊ نە زەمین، ئەبوبەکر دەسش کەرد بە ڼاڵ و زاری، فەرماواش من پەی وېم مەگرەوۊ، خەموو حەزرەتیمەن.
دیش نەهیی ئاما تەقدیر وە تالش
عاقڵ جە هەیبەت مەتۊقۊ زاڵش
ئیعتیبار نەکەرد دیسان بیی سوار
هەم نیا نە شۊن ڕەسوولی نازدار
سوراقە ئەوەند نزدیک بی پېشان
سەدای قەرائەت مەشنەوۊ لېشان
سوراقە دەردەم وە بۍ مودارا
تلیا وە زەمین چوون کوهی خارا
جەو دما خەیلێ زەجری ئەسپش کەرد
تاکە دەست و پاش جە خاک بەر ئاوەرد
دیسان سوراقە سوار بیی وە زین
نە شونی حەزرەت فخر المرسلین
ڕیکاب دا وە ئەسپ توند و تەکاوەر
جەنگ جوی مەساف مەردی نامەوەر
یەک دوو نیزەمەند بیاوۊ پېشان
هەر چوار ئەواح بستانۊ لېشان
حەزرەت پەنا بەرد وە زاتی باریی
سیدیقی ئەکبەر دەس کەرد وە زاریی
عەرز کەرد یا ڕەسوول قومیا لېمان
سوراقەی بەڎبەخت ها یاوا پېمان
فەرما ئەو زاریت سەبەب جە چېشەن
سەدای دڵتەنگی تۊ دڵتەنگی پېشەن
عەرز کەرد من پەی وېم ئەندوهەم جە کۊن
گریە و زاریم گرد پەی وجوودی تۊن
سوراقە جە نۊ هەم تەفائول کەرد
وە عەزمی نیاز تیرێ بەرئاوەرد
دیسان هەم نەهی بەر ئاوەرد وە بەر
مەکروە بی وە تەبع گومڕای کەچ نەزەر
عەینان گرت وە سەبک تەکان دا فەرەس
وە عەزمی قیتال مەردی بولهەوەس
حەزرەت نیگاە کەرد سوراقە یاوا
نیازش قەتڵەن خیاڵش داوا
واتش: ئەی کەریم فەردی تەنیای تاک
سوراقەی بەڎبەخت مەحبووس کەر نە خاک
ناگاە سوراقە جەو فیتراکەدا
ئەسپش تا ڕیکاب شیی وە خاکدا
بە دوعای حەزرەت فخر المرسلین
وېش وە فەوقی سەر کەفت نە ڕووی زەمین.[1]