زبانی خۆت، ئەسپی خۆتە.
زبان: مەبەست لە زمانی گفتوگۆ و دەربڕینە. زمان هۆکارێکە بۆ وتن، مرۆڤەکان ئازادن لەوەی کە چۆن گفتوگۆ دەکەن و چی دەردەبڕن، کەسە ڕوونبێژ و ڕەوانبێژەکان، لە کۆڕی ماقوڵاندا، ئەسپی وتنەکانیان تاودەدەن. پەندەکە واتە: زمان چۆن قسەی پێئەکەی، پێی بکە.[1]