دیسان تێهەڵکێش:
تۆ خوا زڵف خەناوی زەمانی وەسڵت کامە
ٳني رٲيت دهرٱ من هجرک القيامة
ئیزهاری عیشقبازی تاکەی بکەم بە بێ سوود
ليس دموع عينی هذا لنا العلامة
من ئیمتیحانی بەختم ئەکەم وەلێ ئەزانم
من جرب المجرب حلت به الندامة
ئەی دڵ لە یاری بێ مەیل، بێ مەیل بە چوونکوو ڕاسە
فی بعدها عذاب فی قربها الندامة
سۆفی ئەڵێ بە بێ ڕەنج و ساڵی دڵبەرم هەس
والله ما رٲینا حبا بلا ملامة
دوێنێ لەبەختی من یار چارشێوی شەرمی لادا
کالشمس في ضحيها تطلع من الغمامة
قانع لە شەوقی چاوی عاشق بە پیاڵە مەی بوو
حتی يذوق منه کاسا من الکرامة
پەرتووک: #گوڵاڵەی مەریوان#
هۆزانەوان: #قانع# [1]