چاشتەو خاڎمی
هورگېڵنای و ئاماڎەکەرڎەی: #ئەسعەد ڕەشید#
بەشەی سەڎ و چوارەمە
ماچۊ: ڕوێ جە ڕوا وەهاری، کەربەلایی زەینەلعابدین و یووسفی ڕەفېقشان لوێبېنې پەی سێرانی پەی شاگوڵی، یووسف خەریکو چای نیای سەری بې؛ کەربەلایی نما مەکەرې، دەمو نان واردەینە یووسف پەرساش:
ماچۊ: چن ساڵېن نما مەکەری؟
ئاڎیچ ماچۊ: چل و پەڼج ساڵېن.
ماچۊ: چن نمێت کەردېنې؟ چن ڕکاتېشا چەنەبیېنې؟
واتم: نمەزانو.
ماچۊ: من حیسابم کەرڎەن، مەکەرۊن ئاڼە هەزار ڕکاتې. ئا گرڎو موسوڵمانا دلې دنیێنە دلې گرڎ ڕکاتێنە ئەو خوڎای مەلاڵیاوەو مەواچان: ڕای ڕاسەمان نیشانە بڎە و بوزەمان سەرو ڕای ڕاسې، ئەی خاسا خوڎا کەی دۊعاشان چەنە قبووڵ کەرۊن؟
واتم: وەسېما، یاوانېنە. جەناب! فاتېحە قسې خوڎاینە، فەرمانش دان موسوڵمانې دلې ڕکاتەو نمایەکاشانە بواناش، پېسەو ئانەین کە وېرەگانە سەربازې فېرې کریێبان بواچان بژیوۊ مەلیک، فەرمانەن؛ دۊعا نییەنە. ڕەنگە تۊ قورعانی بە قسې خوڎای نەزانی؟
ماچۊ: چېوی چامنە نمەواچە! قورعان فرە گۆرەن. چن یاگێنە بە ئاشکەرا باسو مەسیحیش چەنەن کە جە فوو خوڎایەن.
واتم: بەه بەه! چن موبارەکەن! مەرەجیۊت هیچ قسې پېخامئاوەریش نییەنې چەنە؟
بەڵې، ئانې (قول)شان چەنەن، واتا: (بواچە)، بېشک فەرمایشو خوڎایەن.
واتم: پاسەبۊ محەممەڎ (قول)ەکېش پەی وېش چەنە زیاڎې کەرېنې کە قورعان ماچۊ: (هەر کەس بېجگە جە ئیسلامی دینێ تەر هوربچنۊن چەنەش قبووڵ نمەکریۊن) قسې خوڎای نییەنە؟!
ماچۊ: من ئانەی نمەواچو.
واتم: تۊ بواچە! شەرم و تەقیەش گەرەک نییەن. بۊ هەردویمان بواچمېن محەممەڎ بە نامې خوڎایۆ ئایەتېش وستېنې دلې قورعانی و دزیش کەرڎەن. کەسێ دز و بوختانکەر بۊ پەی پېخامئاوەری نمەبۊ. ئینجا بۊ پەیم بسەلەمنە کە مریەمە بە فوو خوڎای ئاوسە بیېنە و ئا کناچە جوولەکە جوانې کەسی لاقە نەکەردېنە!
ماچۊ: کوڕە تۊ ماچی چېش؟! قورعان ئاشکەرا مەواچۊ.
واتم: واتمان قورئان بڕواش پەنە نمەکریۊ، چوونکەتی ساحېبەکەش بە زوانو خوڎایۆ هورش بەستەن.
ماچۊ: جا ماچی چېش؟
واتم: ماچو گرڎو موسوڵمانا جە بارەو پاکی مریەمې و عیسایۆ بە ئایەتەو ئا قورعانەیە دەمشان بەسیان، شمە حۆلې بڎەیدې قورعانی فرە چاپې بکەردې با موسوڵمانې گرڎ بزانان کە مەسیح زۊڵ نەبیەن، چارتان هەر ئانەن.
ماچۊ: تۊ نامېت چېشەن؟
واتم: عەزیز
ماچۊ: عەزیز هوربېزە لوە! جارێ تەر نەیۆ پی دووکانەرە.
قلیچکە دلېگەڵانە بەرکۊتا و پەکەو ڕۊنامەی بەلاشیم کۆتە، (حوزنی)م ویرکۆتۆ کە سەرو شافیعی شەقېش واردېبېنې!
دوې مانگې جە ئۆپەڕو ناڕەحەتی هەرمانە مەکەرېنا، مانگەی یەکەمە واتشان دمایی هەقەت مڎەیمې پەنە؛ ماڼگەی دمایینە واتشان نیاماو هیچت نمەڎەیمې پەنە! حەمەو ڕەشاڎیچ پېسە من هەشت دینارې دوې مانگاشا نەڎا پەنە، ماچۊ با شکات بکەرمېن؛ واتم من شکات نمەکەرو. ئاڎ لوا دوې پۊلیسې و دەرەجەدارێش چەنی وېش ئاردې، واتشان: هەقو ئا فەقیرەیە چی نمەڎەیدې، ساحېبو ڕێستورانی ماچۊ: جارێ بفەرماوە ئیسراحەتێ بکەرە! بوتڵێ ئارەق و کەبەبشان پەی بەردې، تېرشان وارد و حەمەشا دا وەرو شەق و زللا، لاتی نامەرد! ئا پییا نەجیبې چەنی هەقەو تۊ موەران؟
من هەر ئاڼەم پەی کریا حەسیر و یاگەکېم بنیەو سەرو شانام و بەوە پەی لاو مام حسێنی. بەشێ جە کتېبو چێشتی مجێور، نویستەی هەژار موکریانی، هورگېڵنای پەی سەرو زوانی هۆرامی: ئەسعەد ڕەشید. [1]