عنوان: هنر و ادبیات و زبان #کاشی ها#
نویسندە: #سارا سردار#
$هنر و ادبیات و زبان کاشی ها$
کاشی ها در هنر متالورژی و استفاده از آهن باهوش بودند و می توانستند از مفرغ چیزهای جدیدی مانند نعل اسب، زین و زنجیر اسب بسازند، اقلامی مانند تیر و کمان با سر اسبی نیز در آن زمان ساخته می شد و علاوه بر مایحتاج روزمره، زیورالات زنانە نیز ساخته می شد.
در بیشتر منابع تاریخی دوره کاشی و منطقه #لورستان# را دوره کشف مفرغ می دانند که به همین نام یعنی مفرغ #لرستان# نیز معروف است.
کاشی ها حتی به جنبه های هنری و فلسفی نیز توجه خاصی داشتند و در نوشتن یا ترجمه متون ادبی به اکدی و #بابل#ی زیرکانە کار می کردند.
. از نظر زبانشناسی، اکثر منابع موافق هستند که کاشی زبان باستانی قفقاز، مرکز اصلی زاگرس بوده است، گواه این امر کشف فرهنگ لغت زبانی است که توسط یک نویسنده بابلی برای زبان های کاشی و اکدی نوشته شده است، و در اینجا معلوم می شود که کاشی یک زبان کاملاً #قفقازی# است.
کاشی ها از دو زبان استفاده می کردند، یکی زبان رایج مردم و دیگری زبان سلسله ها، نهادهای قدرت و پادشاهان بود که ریشه هند و اروپایی داشت.
$ساختار اجتماعی و مذهبی کاشی ها$
ساختار اجتماعی و مذهبی کاشیها بر پایه اقوام بود و هر یک از طوایف یا خانوادەها بە شهرت یا نام خانوداگی ای شناختە میشدند و فرزندانشان هم بە اسم همان خانوادە صدا میشدند کە بە شهرت رئیس طایفە شناختە میشدند. سیستم خانوادگی کاشیها سیستم پدر سالاری بودە و هر خانوادەای رئیس خانوادەای داشتە کە انهم با رئیس طایفە در ارتباط بودەاست.
در دوره کاشی، کشاورزی توسعه یافت و نظام کشاورزی پیشرفته ای را پایه گذاری کردند پادشاهان زمین را بین رؤسای قبایل تقسیم کردند و هر خانوار یک قطعه زمین داشت که برای کشاورزی استفاده می شد، مرزهای بین زمین های فردی و اشتراکی را مشخص می کردند و به چاه های آبیاری توجه می کردند.
در این دوره، تولیدات کشاورزی به حالت نیمه اشرافی تبدیل شد که منجر به افزایش تولید و اسکان جمعیت شد ، در جامعه کاشی مانند اکثر جوامع باستانی به شرک و بت پرستی اعتقاد داشتند و نام برخی از خدایان کاشی در برخی از نوشته های باستانی ثبت شده است.، مثل: خدای کاشو کە اسم این خدا در زبان اکدی امدەاست. خدای شیمالی یا شیبارو کە خدای کوهستان بودە، خدای شوکامون یا شومو کە خدای اتش زیر زمین بودە و از سلسلەی پادشاهان حمایت میکردە. بغیر از اینها خداوندگان هاربە و شیخو از خداهای بلند مرتبو و عزیز بودەاند کە با خداهای اینلیل و مردوک بابل یکسان بودەاند.
[1]