خزانزادەایم ما!
امداديست سپيد، نيک!
آيەهای خورشيدی
ترنم لبان روزند
بر گسترەی گيتی،
گواه افول آواز بلند شب
در پس پردهی روشن افق
به سکوت...
انگاريد آسمان
نجوای پاييز به گوش سرشت:
مهيب دريافتەای
رقت انگيز
در هوش باد:
خزان زدەايم ما!
شگفتا!
هنوز شوکت بهار
بر قامت سبز صنوبر
تن می نمايد به ناز
وما خزانزدەايم
با دو گوش سنگی:
نه خبر از باد گيريم
از حقيقت واقع خويش
نه ترانەی پاييز شنويم
از وازدگی دل ريش!
آزاد کریمی
#20-09-2015# - #کویه#، کردستان
[1]