دلبەر شکێنا شەککەرەک، «فَقُلتُ: يا ڕوحي مَتىٰ؟»
گۆ من: حەتا خاتر هەبت، من گۆ: چ کم ئەز با هەتا
زولفان تو بەس چین چین بکە، بسکێن موقابل دین بکە
پێشکێشی یەک زولفەک تە بن، مولکێ خوتەن تەختێ خەتا
دل بەندێ داڤا زولفەکێ، کەفتی کەمەندا ئولفەکێ
«هَل في يد المَفتونِ شَيء؟، أو کيفَ أصنع يا فَتىٰ؟»
زولفێن بوت و شیرین لەبان، ژەهرینە شوبهەت عەقرەبان
لێ من ژ بسکا پوڕ گرێ، ئیرۆ تنێ گرتن دو تا
نسبەت پەری زیبایە ئەو، وەک نێرگزا یەکتایە ئەو
«يا مَن ڕأى خِلّي فَهَل، یُشبىٰ بِشَيءٍ قامَتا»
مە ژ بوغچەیا یار زەیینی، بێ پورس یەک سێڤەک چنی
«وَ بِما جَنَيتُ جَنيتي، ألْقَتْ عَلَيَّ جِنايَتا»
#مەلای جزیری# [1]