Mûrad Ciwan
7Şehrî, ji muzekker û muennes
fîlcumle muzeyyen û mulebbes
teşbîhê bi behrê pitewmewwuc
cunbuş dikirin, xerez teferruc
8Her bengî û serxweşê di Bohtab
têk hatine çerx û baz û lotan
Bêrîte, sema û saz û govend
şîrîn û şekerleb û şekerxend
ezra û ruwwal û bikr û murdan
hor û melek û perî û wîldan
gulpîrehen û semenqebayan
şekerdehennan û qendexayan
zêrînkemeran û keckulahan
tal’et qemran û xetsiyahan
sîmînbeden û semen’îzaran
sêvînzeqen û memikhinaran
ev muyamiyan û maregêsû
ev çarîdesale, çareebrû
murdan û murahiq û mucerred
lawê wekû xet wekî zumerred
xweçdeng-i hinek, hinek di xweşreng
hin cergebazî û hin dîger leng
bîlcumle li rexmê vê ecûzê
yanî li xîlafî piştekûzê
kêjê di sivik, kurê di lawîn
manendê Benat û mîslê Perwîn
hin daîrebend û hin dewwar
hin sîlsîlebend û hin di seyyar
Encumsiffet, encumen, firûzan
heft şev di temam û heft rûzan
bezma Sitîyê û cemê Tacdîn
gêrran bi vî rengî zîb û tezyîn
9Hindî ku di şehrî ademî bûn
têkda di lîbasê matemî bûn
Hindî ku hebûn di şehrî meşhûr
xatûn û muxaderat û mestûr
gêsûvekirî, bi tayê terpoş
ser ta bi qedem hemî siyehpoş
bême’cer û burqe’ û serendaz
reşgirtî ji bo Memê bi dilxwaz
Neyyhe û mîhreban û Dayîn
goyende bi nale, şubhê goyîn
10Fecrê ku numaye wan elamet
rabû di wî şehrî da qiyamet
Mêran vekirin uqqab û bazî
Şêran dibirin piling û tazî
Derrende û adem û behaîm
ferdek qe nema di şehrî qîm
deam û ded û ademî û heywan
tifl û sebî, aşvan û rezvan
elqisse, qebîleya rîcalan
fîlcumle kesek nema di malan
Bû heşregehek li seydegahan
Şefqet nekirin li bêgunahan
11Xizan û geda we bûne mun’em
muflis bûye zenperest û mulxem
12Bozarslan, M. Emîn; ´Roja ku di tarîtiyê de hilat; Ahmedê Xanî”, Mem û Zîn, Ahmedê Xanî, Wergêrê tîpên Latînî û Kurdiya xwerû: M. Emîn Bozarslan Uppsala, 1995.
13Ger şêx in û ger mela û mîr in
derwêş û xenî û ger feqîr in
kes nîne ne talibê cemalê
kes nîne ne raxibê wîsalê
Hin raxibê husnê layezal in
Hin talibê qalibê betal in
Lêkîn hemîyan yek e yeqîn dost
ferqa ku heye ji mexzê ta post
14Işq ayîneyê Xwedanuma ye
Xurşîd-i sifet xwedanziya ye
Xafil mebe, ji işqê fîlheqîqe
ey rehrewê eqrebuterîqe
xweş cewher e, cinsê kîmîya ye
Qedrê wê bizan, giranbuha ye.
Teb’ê wekû sifr û bêcela ne
qelbê we ku qelp û ya qela ne
ew cewher e wan diket mutella
ew seyqel e wan diket mucella
Herçî ku kesek biket îrade
ya işq murîd e ya mirad e
Ayîneyê eks ê bêmîsal e
gencîneê sirr ê bêzewal e
Kes nîne ji işqê bêeser bit
mumkin ku ji zewqê bê xeber bit
Her kes bi qiyasê hîmmeta xwe
dê serf biket îradeta xwe
Lê ekserê a’miyan nezan in
ya zahid û sofî û feqîh in
ew cahil û ummî û sefîl in
bêmurşîd û rehber û delîl in
Naçar dibin li işqê bayi’
neqdê xwe didin bi husnê zayi’
Hin serf dikin bi eyşê dunya
hin pê dikirin serayê uqba
Ew her du celeb dibin zîyankar
mehrîm dibin ji zewqê dîdar
15Şeklê ku we dîtî, bêmeal e
Meyla we bi qismê jin muhal e
Meyla beşerî beşer divêtin
Emma we keçan puser divêtin
16Ew kûhê weqar û behrê mewzûn
& SHY;şqê kiribû xefîf û mecnûn
Yanî ku Memê merîzê bedhal
Zaafê kiribû ziyade pamal
Roja ku ji şehrî qel bi derket
Sewdaya xeyala Zîn bi serket
Bimarî bi derdê işqê sekran
Bê nezce merez gihîşte buhran
Bû qelqeleyek di qelbê xemgîn
Esla nedibû di xanî teskîn
Naçarî ji xanî ew bi derket
Ew daîye xizir bû bi ber ket
Ew Xizir çi bû teşşewuqa dil
Ew şewq çi bû teeşuqa dil
Qelbê wî digel wî buye baxî
Kêşan û kêşan gîhande baxî
17Zava bi edeb ku çû ji der dan
Şem’a ku li pişt hîcab û perdan
Rabû ku ji pêş ve çû xeraman
Kêşa li zemîn bi naz daman
Zilfêd xwe kirine paye endaz
Destêd xwe kirine ferqê perdaz
Dêma ku bi nûr Beytu’l Eqsa
Qendîlê felek bi wê teîsa
Mexmûrê x’ebûq derdê hîcran
Miştaqê sebûh weslê canan
Ji ewwel ve li adetê mibahî
Destê xwe dirêj kire surahî
Noşî ji surahiya şekerleb
Noşîn qedehek ji mey lebaleb
Mexmûrî ku defi’ kir meya nab
Bihn kir gul û sunbulêd têrab
Geh nêrgiz û lale gahî sorgul
Reyhan û binefş e gahî sunbul
Têk têkvedidan û têk dibestin
Hin bûse didan û hin digestin
Ew çende bi yek ve radimûsan
Newbet nedidane hev li bûsan
Elmas û guher cebîn û dindan
Tebdîl bûyin ni la’l û mercan
Deryayê mehebetê we kir coş
Dest gerden û leb bi leb hem ax’ûş
Medhoş bûyin bi wê mudamê
Bêheş we ketin ji ser qiyamê
Qadir nedibûn biken quûdê
Gêr bûn bi yek ve bo sicûdê
Tekrar ji secdeyê ku rabûn
Ew çend bi yek ve herdu şa bûn
Şekir ji lebêd yek revandin
Sorgul ji rûxêd yek civandin
Terkîb kirin ji bo xwe qulqend
Tezwîc ku bûn bi yek ve dilbend
Sê roj û şevan bi dil peyapey
Wan teşneleban vexwarin ew mey
Mustesqiyêd şerbeta meya nab
Axir ku nebûn bi şurbê sêrab
Keyfiyeta neşeya şerabê
Kêşane kemal istirabê
Safî ziqen û beden şefafê
Kir meyl û mihbeta zîfafê
Sermest bi dest têk heristin
Bû kelte û gelc û daheristin
Dem lêk piçiyan û dem cuda bûn
Geh têkhejiyan û geh diba bûn
Dem ew dudu bûn û gah yekbûn
Geh cot û bi yek ve gah tek bûn
Tîra ku ji acê berhedef bû
Amac bi sefweta sedef bû
Amac ku bû mehelê peykan
Durdane bedel kirin bimercan
Nebl hateve nesil ma di wê da
Nesla xwe ji can û dil bi wê da
18Ew çende kelam pêk ve gotin
Ewçende ji pêşe yekve sotin
Ew çende şekir bi yek ve rêtin
Ew çende lebêd yek mêtin
Ew çende qedeh bi yek ve xwarin
Ew çende qeza ji nû bijarin
Çeşm û leb ûsîne, gerden û doş
Ruxsar û xiqen û binagoş
Yek yêkê bi dil ji yek dixwestin
Hin bûse didan û hin digestin
Ew teşnelebêd ji weslê yek têhn
Gerden dikirin li êk û dû bêhn
…………..
Geh geş dibû agirê evînê
Perwa nedima ji boyî Zînê
Herdu di wî halî da eyanî
Bê perdesera û bê nuwanî
………………
Herdem dikirin qeza û sunnet
Ferza ku bûse ne çi minnet
Her çendî ref’i bûn tekellif
Lêkin evişandibûn teserrif
Ew gerçî hebûn ji hev bi hêvî
Emma nediçûn qe wî nişîvî
hubba di dilan ji heddê der bû
Serheddê zerafetan kemer bû[1]