Kurd ji dîroka xwe dersê nagrin!
Sıraç Oğuz
Îro li dinyayê nêzîkî 200 dewletên serbixwe hene. Her dewlet bi serê xwe û angorî netew û kevneşopîya xwe ya dîrokî tevdigere. Ji alîyê sîyaset û rêvebirîyê kêm an jî zêde, xwedî qanûn û yasayên xwe ne. Hinek dewlet, zêde demokrat û dewlemend, hinek jî feqîr û xwedî rêveberîya dîktatorî nin. Dîsa jî ew dewlet hemû di bin Alê xwe da, bi ziman û kultura xwe dijîn. Zarokê xwe bi zimanê zikmakî û bi kultura xwe didin perwerdekirin. Piranîya wan dewletan bi mîlyara pere xercdikin. Jiber ku Ziman û kultura wan pêş bikeve. Bi kûrtayî ew dewletên azad û serbixwe ne.
Îro li dinyayê çend miletên bindest û kolonyal hene. Ew jî bi heravayî di bin destê dagirkeran da bêçare û belengaz dijîn. Ew ji netew û kultura xwe dur, ji reng û zimanê xwe dur di nav xeterêda dijîn.
Ji wan milletên kolonyal yek jî Kurd in. Miletê kurd di nav çar dewletên dagirker da per û perîşanin. Her çiqas li hinek herema da birêvebirbin jî piranî ya wan di destê dagirkeran da hêjî kole û bindest in. Îro li ser erdê Kurdistanê û li dîsporayê da nêzîkî pênce mîyon kurd dijîn. Lê hê jî bê dewlet û bê xwedî ne.
Ji ber ku Kurd hê nebûne milet an jî nehatine merhela xwedî sîyaset û dewleteke serbixwe.
Wek mînak li Başûrê Kurdistanê ji bo roj an jî şeva qendîlê bi sedhezaran kes tên ba hev û wê rojê pîroz dikin. Ji bo gel belkî ew pîrozkirin maqûl be. Lê dema rêveber, partî û wezîr û serokwezîr tevayî wê rojê bibin ew jî dibin koleyê ometê. Ji bo kurdan ne xêra wî ne jî ji bo xilasbûna kurdan ew ne çare ye.
Îro 63 dewletên Misilman hene. Ew bi serê xwe xwedî erk û azad in. Yek dewletek Misilman wê rojê pîroz jî, qal jî nake. Serokê dewletk Misilman jî ji bo pîrozkirina kurdan, ew pîroz nekirin. Yanê pîrozkirina kurda tê wê wateyê ku ew bi nezanî bûne koleyên Îslamê.
Ji bilî kurdan ewên bi dil û can, Îslamê û netewa xwe wek hev dibînin divê ew pîroz bikin, çima kurd herdem xwe dikin kole û qûrbana Îslamê. Ereb xwe xwedîyê Îslamê dibînin. Tirk û serokê wan dibêjin, Îslam û tirkbûn, tirkbûn û Îslam wek hevin. Yên ku xwe xwedîyê îdeolojîya Îslamê dibînin wek mîna kurdan, çima wî rojê li kolanan da û bi sed hezaran pîroz nakin. Li mizgeft û malên xwe da pîroz dikin û hwd.
Li Amedê jî bi sed hezaran kolê ometê, li kolana roja qendîlê pîroz kirin û ji tirkan jî hê aferîn negirtin..
Li Bakurê Kurdistanê û li Rojavayê Kurdistanê jî, deskeftinên kurdan ji bo biratîya gelan û çepgirî derketîyê pêş gelê kurd. Xwedêgiravî Partîyê kurdan xêncî derewên biratî, aşitî û yekitîya gelan nikarin perspektîfek bidin ber miletê kurd. Di nav gotinê çepgir û ometê da xeniqîne. Bûne koleyê çepgir û ometê. Herdu rê jî ji bo kurda çareserî nine.
Yek rêkî tenê li pêşîya kurda hebû ew jî bi destê partîyên kurdan, wek tê xûyakirin îro ji holê hatîye rakirin. Ew jî ji bo kurda daxwaza dewletek serbixwe bû.
Dewletên dagirker bi kêfxweşî rewşa kurdan dişopînin. Ji ber ku serokê partîyên kurd xêncî biratîya bi gelên dagirker ra tiştek naxwazin. Êdî kes behsa dewletbûn û azadîya miletê kurd nake.
Dema mirov dîrokê dşopîne ji mêranî û canfedayî ya kurdan heyran dimîne.
Lê dema tê dem û daxwazên dewletbûnê qidûmê mirova dişkê.
Hezar sal berê Alpaslanê tirk jî, bi navê ometê û biratîyê mîrên kurdan xapand. Bi dehhezaran şervan û sûwarîyê kurdan, li dijî Artêşa Bîzansê bi ser ket. Piştra zivîrî hem û mîrên kurdan kuşt û hîmê dewleta tirka avêt. Nevîyê wî bûn xwedî dewlet û berpirsîyarê ometê, nevîyê mîr û şerwanên kurdan jî bûn êsîr û belengazên nevîyê Alpaslan.
Mixabin, Kurd ji dîroka xwe ne ders digrin nejî şerm dikin.[1]