Navê wira ne ”Rojhilatê Tirkiyê” ye, Kurdistan e !
#Zinarê Xamo#

Selahedîn Demirtaş, berî ku here Moskovayê civîneke çapemeniyê çêkir.
Demiertas di axaftina xwe da ji bêdengiya ”dost û hevalbendên” HDPê û bi taybetî jî ji ”Gezîciyan” gazin kir û got,
”Rojavayê Tikiyê li hemberî bûyerên rojavayê welêt bêdeng e. Eynî tişt li Îzmîrê bibe emê li gel Îzmîrê bin. Li Qeyseriyê bibe emê li Qeyseriyê bin. Dibê însan dengê xwe bilind bikin. Kesên li Geziyê digotin me dewlet nas kir, wisa xuya dike ku dewlet nas nekirine. Dibê rojavayê Tirkiyê êdî dawî bide vê bêdengiyê û xemsariyê û ji bo guhertina parlamentoyê û siyasetê însîyatîfê bigre…”
Berî her tiştî navê Kurdistanê ne”Rojava” ye, Kurdistan e. Dibê meriv navê welatê xwe wek tirkan telafuz neke.
Dibê kurd êdî dev ji termînolojiya ”rojhilat” mojhilat berdin, piştî hewqas xwîn û malwêranî hîn û hîn jî ji dêlî navê Kurdistanê, bikaranîna gotina ”rojhilat” û ”rojhilatê welêt” ne xweş e, şerm e.
Meriv ji bo ”rojhilatê” welatekî bi salan şerê çekdarî û bi dehhezaran şehîd nade, ”xweseriya demokarîk”(qey qest otonomî ye) naxwaze û ji bo rojhilatê welatekî ” xendeka nakole.
Heger hûnê ji Kurdistsnê ra hîn jî bibêjin ”Rojhilatê Tirkiyê”, wê demê ev şer û teşxele ji bo ci ye ?
Tu siyasetmedarê kurd dibê ji dêlî navê Kurdistanê, navê ”Rojhilat” û filan û bêvan bi kar neyne, navê welatê xwe wek camêran rast bibêje.
Ya din jî mesela çepên tirk û bêdengiya Gezîciyan e.
Di nivîsa xwe pêr da min qala vê meselê kiribû. Dibê em kurd êdî hinekî biaqil bibin û bizanibin ku tirk tu carî nayên hawara me.
Ne Gezîcî tenê, çepên tirkan jî, rastên tirkan jî û dîndarên tirkan jî di rojên teng da tu carî nebeziyan e alîkariya kurdan û nabezin.
Kurdan heta nuha bi dehan çepên tirk yên bêkes bi rayên xwe kirin parlamenter. Hemû nuha nuha xwedî meaşekî bilind in. Lê em bala xwe didinê ji wan qet deng dernakeve, belkî jî kurd ji zû da ji bîr kirine.
Gelek kurdên Stenbolê ji bo ”Geziyê” xwe kuştin, digotin ev wacibekî însanî û enternasyonalîst e.
Nuha jî hewcedariya kurdan bi alîkariyê heye, çima ”Gezîciyên” me naçin Cizîrê, Nisibînê û Silopiyê.
Bavo bira neçin Cizîrê û Nisibînê, bira li Stenbolê, li Anqerê zulm û terora dewletê protesto bikin. Em bi wê jï razî ne.
Lê em dibînin wê jî nakin.
Tirkan her tim li pelçiqndin, serkutkikirin û qetilkirina kurdan temaşe kirine. Ji sedî yekê tirkan jî li dijî terora dewletê dernakeve, kesên li dij derdikvin pir hindik in, ne ji sedî yek in jî.
Di hemû serîhildanên kurdan da jî wiha bûye, piraniya miletê tirk, medyaya tirk, siyasetmedar û ronakbîrên tirk ji teror û qetlîmên dewleta xwe ra li çepikan xistine û piştgirî dane dewleta xwe.
Îro jî piraniya tirkan, medyaya tirk piştgiriyeke pir xurt dide terora dewlet li Kurdistanê dimeşîne. Medyaya tirk ji dewletê bêtir dixwaze dewleta bînê li kurdan biçikîne û heta jê tê bikuje.
Him piştgiriyê didin dewleta xwe û him jî bûyeran tahrîf dikin, qetlîamên dewklet dike dixin hustuyê PKKê. Li hemberî kurdan şerekî psîkolijîk dimeşînin.
Dostê me yê roja teng baş xerab dîsa em kurd xwe bi xwe ne…
[1]