باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ: چل و یەرەمە
خوڎای هەق بە حەزرەتو نووحی فەرمانشدا، کە دەسش پەشتەو گیاندار (فیل)یرە بارۊ، نووح فەرمانەکەش جابەجا کەرد. داستانێ چنیا دوور جە دینی مەگېڵنۊوە، ئی جۊرە ئەفسانۍ خزیێنېنە دلۍ ئەدەبیات و فەرهەنگو ئایینو ئیسلامی.
ئامای نیدایێ، جە لای، جەلیل دا
وات: دەستت باوەر، وە پەشتی فیلدا
نووح، هەم، بە فەرمان، عیزەت، عەمەل کەرد
پەنجەی موبارەک، وە پەشتی فیل بەرد
فیل، یەک، عەتسە دا، بە ئەمری داوەر
جە بینش خووگێ، بەر ئاما، وە بەر
خووگ، کەوت نە کەشتیی، نە جاسەت گشت وەرد
سەفینەش نە بۊی، عەفوونەت پاک کەرد
پېڎابی ئیبلیس، مەلعوونی، مەهتووک
ئاڎییچ هەم دەسش دا وە پەشتی خووگ
خووگ هەم عەتسە دا، وەی تەور مەوینیش
فەوریی، بەرئاما، مووشێ، جە بینیش
مووشی بېئەدەب، ڕۊزی مەردم وەد
جەمعی کەشتیی، گرد، هەراسان مەکەر.
[1]