نامۍ: سەی موحەمەڎ
نازنام: ساڵحی سنەیی
سەڎەو پېڎابییەی: سەدەی هەژدەهەم
سەدەو مەرڎەی: سەدەی هەژدەهەم
یاگۊ پېڎابییەی: #سنە#
یاگۊ مەرڎەی: #سنە#
$ژیۋاینامە$
ساڵحی سنەیی؛ نامۍ تەمامەش؛ سەی موحەمەڎەن، نازنامش (ساڵح)ەن،
پیێوە ئیماندار و زانێوە بە تەوانا، هەم شاعېرێ عال و زۆق وەش، خەڵکو شارو سنەی بېیەن. ئی شاعېرەمان چەرخو هەژدەینە ژیوان، بەڵام چەنی داخۍ کە (ساڵحی سنەیی)چ، بەپاو پېویسی زانیاری تەمام چە بارو ژیوایش و ژیوای ئەدەبیش وەردەس نییەن، نمەتاومۍ هیچ چېوێش جە بارۆ بواچمۍ، بېجگە ئا سەرەداوەیە، کە چېگەنە مامۊسای پاپەبەرز بابا مەردۊخی کوردەسانی تۊمارش کەرڎەن.
بە ئومېڎو ئانەی ڕوێ بەی وەرۆ قوڵاغ و سۊراغێ شاعیرانو وەڵینو کورڎی زېیاتەر بکریۊن و خەرمان و گەنجینەی ئەدەبییاتیمان زېیاتەر قیمەتش پەنە بڎریۊ.
گەنجینێ گۆرەو میللەتو ئېمە جە ئەدەب و هونەری هەڵای گومەن، ئەچا سەڎە وەڵینانە چوونکوم خوڼەواری فرە کەم بېیەن، ئامرازۍ هۊرگېرتەی و پارېزنای بەرهەمە ئەدەبییەکا فرە کەمۍ بیېنۍ، تاخایتێ مەتاومۍ بواچمۍ هەر نەبییەن، ڕەنج و هیلاکی فرەو شاعېرەکامان کۆتەن چېرو خوڵۍ و چەنی وېشان بەردەنشان. گەر بڕێ کەمش دەماو دەم یاوابۊ بە ئېمە، بەڵام ئانەیچ چنگێن جە خەرمانێ، تەنیا متاومۍ ئەپا چنکە ئەدەبییە وەردەسەیە نامۍ شاعېرەکاو نموونێ جە ویر و خیاڵی بەرزیشان بشناسمېن، ئڼا مانیای فرەش گەرەکەن پەی یاوای ئەپا گەنجینە ئەدەبییە گۆرەیە کە هەڵای جە ئېمە گومەن، بە ئومېڎو ئانەی دەسمان بېیاوۊ پەنەش. وەڵتەر، بابا مەردۆخی کودەسانی هۆڵۍ فرۍ تاکە کەسیېش دێنۍ، هەرچن دەسش یاوان بە سەرەداوێ جە ژیوای ئا شاعېراماو ئېمەش ئاشنێ کەردېنمۍ بە بەشێ جە بەرهەمەکانیشان، بەڵام پېسە واتمان ئانە نموونێ گولانەن ئەچا گەنجینە دۊڵەمەڼەیە.
نموونێ جە شېعرەکانو ساڵحی سنەیی:
غافلی .....
ئەی بە دنیا مغرور و ز عُقبی شدە دور
از ئەجل غافلی و لیک بە خویشی مغرور
چند ناز تو با این سیم و زر و منصب و جاە
چند خواهی کە شوی در نظر حق مقهور
گر خوری، یا بدهی با تو همان می ماند
جز کفن، با تو زر و سیم نیایند بە گور
خود بە تلخی زید و شهد بە عالم بخشد
کوشش و جُود و کرم یاد بگیر از زنبور
این همان کهنە ڕباطی است کە بود اندر ئەن
سنجر و خُسرو و دارا و قُباد و فغفور
همە ڕفتند و همین کهنەسرا باز بە جاست
من و تو نیز نمانیم و بماند معمور.
ئەسعەد ڕەشید.[1]