نامۍ: هادی بەگ
نازنام: شایقی لوڕستانی
ساڵۊ مەرڎەی: 1814ز.
یاگۊ پېڎابییەی: #لوڕستان#
یاگۊ مەرڎەی: #ئەسفەهان#
$ژیۋاینامە$
شایقی لوڕستانی؛ نامېش هادی بەگ، نازنامش (شایق)، سەر بە خېڵو شاکی لوڕستانین. پییێوە زاناو شاعېرێ بە تەوانا بېیەن و خاوەنو (مجمع الفصحاء)یەن، ماچان: دیوانەکەش چوار هەزار بەیتە شېعرۍ بېیەن و ساڵەو (1814ز.). جە ئەسفەهان کۊچی دمایینش کەرڎەن.
دلۍخەرمانە گۆرەکەو مامۊسا بابا مەردۊخی کوردەسانینە نەبۊن، چەنی کتېبێ بە نامۍ (مجمع الفصحاء)، لاپەڕەو هیچ سەرچەمێنە نامېش تۊمارە نەکریێنە.
مەشۊم ئانەمان ویرنەشۊن، کە شایقی لوڕستانی چەنی تەمامو شاعېرەکانو ناوچەو لوڕستانی بە زوانی هۆرامی و فارسی شېعرېشان واتېنۍ، چوونکوم ئەچا چەرخە کۊن و وەڵینانە تەنیا زوانێ هەکە پەی نویستەی شېعر و ئەدەبېیاتی کوردی سازیابۊ، تەنیا زوانی هۆرامی بېیەن. ناوچەو لوڕستانیچ جە ویارو شېعر و ئەدەبینە سەنگێ گۆرېش بیېنە و هەنە، تاریخو ئەدەبېیاتو یارسانی ئا ڕاسییەمان پەی سەلەمنۊن، کە تاریخو ئەدەبی هۆرامی و کورڎیمان پەی ڕۊشن مەکەرۊوە.
ئەچېگەیچەنە، هەمدیس مەشۊم دۆرو کاریگەری نویسەری گۆرەو هۆرامان و کوردەسانی؛ بابا مەردوخی کوردەسانیمان ویر نەشۊن هەکە مانیایێ فرەش کېشتەن پەی دەسیاوای ئەپا تاریخە گۆرە و دۊڵەمەنەیە جە ئەدەبو میللەتەکەیمان، ئاڎ فرەو ئا شاعېرا و بەرهەمەکاشا بە ئېمە ئەشناسێنۍ، تاریخو ژێوایشان، گەر کەمیچ بۊن تۊمارش کەرڎەن وگەنجینەو ئەدەبیمانیش پەنە دۊڵەمەن کەرڎەن.
نموونێ جە شېعرەکانو شاعېر شایقی لوڕستانی:
بارها ڕفتم بە کوی یار .....
بارها ڕفتم بە کوی یار و دیدم یار نیست
باز میگویم برو! کاین کار چوون هر بار نیست
کشیدم بارها با او بە خلوەت جام زاهد ڕا
پی انکار می ڕندان عبث کردند بدنامش
بە کُجا می ڕود و با کە سُخن می گوید
هر کە با شوق تو از خانە نیامد بیرون
با غم او، شادمان باشد دلم
گرچە با غم شادمانی مشکل است.
ئەسعەد ڕەشید.[1]