وېش مەی
بەشو ئەوەڵی
دڵم پېسە چېشی فڕیێ، ۋیر و خیاڵې فرێ دابېشا سەرەیم. ئاخر پەی چێ مشۊم پاسەم پەنە کەرۊ، مەگەر نەزانې دڵ نێگەرانەشەنا؟!
دەنگو ئەڎایم ئێ، دیسان وېش پەی وېش چیروو لچاوە خەریکە بې قسێ واچې پا کەسیە گووشیش وەش کەرڎەن و چېش و چېش.
عازا گووشیەکەم نییا قەراخەوە و لوانی پەی لایش، ئیسە ئێتر خاستەر جە قساش حاڵیم بې. وەشی و خێرە نەوینۆ ئا کەسە ئی چېواشە وەش کەرڎې و نیەیش مشتەو ئی جوانا کە دایېمە سەرەشا نامنان ملشەرە. حاڵم فرە خراو بې، تاقەتوو ولەو بۊڵەیم نەبې. واتم: ئەڎا گیان چېویەت گەرەک نییەن؟
واتش: بارە ئا دەوایامە، سەرەنجوو سەعاتەکېم دا هەڵای واڎەشا مەنە بې. واتم: ئەڎا گییان دوې سەعاتێتەر ئێجا واڎەشانەن. قەبووڵش نەکەرد. واتش: ئڼە سەرەت هەن دلې ئا دما بڕیاینە کاتو و واڎەو دەوایەکام  ویرت شیەنوە. واتم: ئەڎا گییان وەڵڵا پاسەیچە نییەن، دیسان هەر نەلوا چیروو باری. باس کەرڎەیم بې‌سووڎ بې، لوانی ئۆتاقەکې وېم و دیسان زەنگم داوە، بەڵام هیچ قازانجېوەش نەبې. خوڎا هاوار یانی پەیمان هەن چکۆ، پەی چێ جواو نمەڎوە؟ دڵڕواکېم متە ملو لچامەرە و تۊخم و لۆخم گېرتێبێنوە. دڎانېش پەی ساوێنێ. چەمېم بڕیێبېنې ملو گووشیەکەیمەرە، بەڵام درێخ جە هەواڵیە و پێخامیە. واڎەو دەوایەکاو ئەڎایم یاوا. لێوانێو ئاویم بەردە و لوانی سەرو سەریش. دانە دانە قۆرسەکام پەنە دا. کاتێ واردێش پاڵ کەوتەوە. خیاڵم بابەتوو دەوایەکاش ئاسووڎە بی. من چی دنیا هیچ کەسم غێر جە ئەڎا گەورێم نەبې، هەمیشە بە ئەڎا چڕێنېش. چوون سەرتەر جە ئەڎای خزمەتش پەنە کەرڎېبېنې.
نویسەر: ئارەزوو_ئەمانی
هۆروەگېڵنای: گوڵزار شەریفی_بېساران.[1]