داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎری پاوەی
بەشۍ سی و نۊهەمە
دلۍ کەشتیەکەینە، بە فەرمانو زاتو هەقی، تەنوورێ پەی نانی و واردەی بە تەوەنی وەشە کریا، هامسەرۊ حەزرەتو نووحی خەریکەو نانکەردەی بۍ:
جە کارخانەی نووح، نان پېش مەکەردەن
دایېم بەو تەنوور، سەوگەند مەوەردەن
مەعلوومەن، ئەو وەقت، پادشای غەفوور
چوون وېش فەرماوان، و (فوارولتەنوور)
هەر وەقت ئەو تەڼوور، جۊشی کوورەتاو
هۊرشانۊ، جە بېخ، فەوارەیی ئاو
ئانە ئیبتیدای ، خەتەر و خۊفەن
نیشانەی غەزەب، تۊفانی نووحەن
جەو دما، حەرەم، موحتەرەمەی نووح
تەڼوور، نان مەکەرد، هەر شەب، تا بە سوبح
دیش کززەی ئایېر، سەرەتای ئاوان
تەڼوور، گۊل بەستەن، وېنەی گۊلاوان
هانا، بەرد، وە نووح، وات: تەڼوورەی سەنگ
ها، پەڕبیی، جە ئاو، وە بۍ داڎ و دەنگ
نووح، وات: سەددەق، تاکی تەنیای فەرد
نیشانەی تۊفان، ئانە، مەعلووم کەرد
ئەوەڵ، ئەمرش کەرد، ئەهل و بەیتی وېش
بشان، وە کەشتی، بۍ خەوف و ئەندېش
یەک مەنکووحە داشت، واعلە نام، بۍ
بۍ سېدق و باوەڕ، هەر بە کەلام، بۍ
چەنی فەرزەندێ، نامش کەنعان بۍ
گومڕای، دڵ جە سەنگ، ئەهلی ئیمان، بۍ
جە لوای کەشتیی، تەبڕرەء، کەردەن
خەوفی خوداوەند، وە دڵ، ناوەردەن
سا هەرچی کە نووح، نەسیحەت کەردش
دەریای ڕەحمی دڵ، وە جۊش ئاوەردش
وات: فەرزەند تۊفان، ها، ئامان، بە وار
سارا و سەربیسات، گرد، مەبۊ وە ئاو
یەکسەر، مەبۊ، غەرق، زی ڕۊحیلبەشەر
وە ئەمری قودرەت، دانای داڎگەر
[1]