باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ سەڎ و پەنجا و نۊهەمە
میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی باس چا وەخت و سەردەمیە مەکەرۊن کە قوڕەیشیەکۍ جە کۊنیشتێنە باس جە دینە تازەکەو موحەمەدی کەرېنۍ، ئاڎۍ فرە تەرسېنۍ، بەرژەوەندیشان کەوتەبۍ خەتەر، ئەبوجەهل داواش کەردۍ وەنە و ماچۊ: کۍ تاوۊ محەمەدی کوشۊن، من چڼین پاداشتېش مڎەو پەنە.
چوون یەک ڕۊ حەزرەت قەدەم ڕەنجە کەرد
تەشریف وە یانەی حەمزەی عەمۊش بەرد
باز هەم چن نەفەر سەحابەی کیرام
جەم بەستەن نە دەور شای خەیرەلئەنام
جەو دەم موشریکان تایەفەی کوففار
یەکسەر جە غەرەز پېچ وەردەن چوون مار
ناگاه ئەبوجەهل، لەعینی دڵ ڕېش
ڕوو کەرد نە جەرگەی قەومی بەڎ ئەندېش
وات: کۍ بۊ جە کەس پەروا نەدارۊ
ڤەتڵی موحەمەد، بکەرۊ ئارۊ
من دووسەڎ ئوشتر یەک ڕەنگ مڎەو پېش
چەنی دووسەڎ تۊپ، دیبای بۍ ئەندېش
سێ سەد هەم نوقرە ئەببزی زەلاڵ
دوو سەڎ مشقات تەڵای تازە قاڵ
بە گرد مڎەو پېش من جە ماڵی وېم
فەرقی موحەمەد باوەرۊ پەرېم
جە ناگاه عومەر، شېری بن خەتتاب
جە سەففی مەجلیس ئاما وە جواب
یا ئەبولحەکەم مەبۊ هەر من بام
قەتڵی موحەمەد ئاسانەن جە لام
بەڵام تۊ هەرچی تەعەهود کەردی
ئەگەر نامم بای خەیلێ نامەردی
فەوری ئەبوجەهلی لەعین ئاخېز کەرد
عومەر هەم وە تۊی کەعبەتوڵڵا بەرد
سەوگەند وەرد بە لات مەناتی ئەعزەم
هەرچی قەراردان بۍ زیاڎ و کەم
بڎۊش بە عومەر پەی قەتڵی حەزرەت
موعەززەز نەبۊ گومڕای کەم نەسرەت
عومەر شمشېرش بەست نە ڕووی کەمەر
جە کەعبەی شەریف تەشریف بەرد وە بەر.[1]