باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۊ سەڎ و نەوەڎ و ششەمۍ

میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی، بەردەوامەن جە تاریفدای حەزرەتو محەمەدی.
هەر وە تیفلی شیر ئامینش واردەن
من محەمەدم ئیمتیحان کەردەن
سەرتاپا جە نوور بەری جە عەیبەن
دوردانەی جەوهەر خەزانەی غەیبەن
ئەر نەبۊش کۊمەک دیاریی جە کەس
وەسەن پەی ئەو یەد، فەرد فەریاد ڕەس
پەی چېش چوون شەریف گرد ئینس و جانەن
کۊمەکش سوپای حەفت ئاسمانەن
بە خوڎا محەمەد شای ئەعلا نەسەب
فەخرەن پەی میللەت قوڕەیش و عەرەب
قەومی بېکەماڵ بېڕەحم و هونەر
ئەفعالی وېشان ماوەران نەزەر
هەرکەس وە پولاد بازیی کەرد پەنجە
یەقین هەر ساعید وېش مەبۊ ڕەنجە
قەدری محەمەد نېیەن جە لاشان
پاوەندی قەهرش مەشۊ نە پاشان
ئەی بەنی هاشم گوشدار و بېگۊش
دەخیل وەسیەتم مەکەن فەرامۊش
سەهلەن شیفای دەرجەی شەفتینش
زەڕەی گەردی خاک، وە پای نەعلینش
کۊری سەڎ ساڵە باوەرووش نە چەم
ڕۊشن چەم مەبۊ تاکە ڕووی عەدەم
کوتاهی مەکەن نە جان نساریش
چە پەشتی کومەک خزمەت گوزاریش
ئېد وات، وە ناگاه جەو دەم داغش کەرد
ڕەنگش بیی بە ڕەنگ زەعفەرانی زەرد
ڕوئەسای قوڕەش سیلسیلەی غالیب
شین وە ئەندەروون لای ئەبوتالیب
یەکسەر کەردشان کەفارەت باریی
بەعزێ بەوەش کەیف، بەعزێ بە زاریی
گردین واتشان: یا ئەبوتالیب
ئەجەل ها ڕۊحت دانش نە قاڵب
بەعزێ جە میوە جەڼەتولماوا
شیرین و مێخۆش، یاوا و نەیاوا
تەعام و شەراب لەزیز و دولبەر
ماچۊن حازرەن جە بەهەشت یەکسەر
بکیانۊ پەی عەم بوزورگەوارش
بەڵ ببۊ شیفای دەرد و ئازارش.[1]