ناوی ساڵح کوڕی ئەحمەده، نازناوی ئاهییه، لەساڵی 1845 لەسلێمانی لەدایکبووه. قۆناغەکانی خوێندنی حوجرەی تەواو کردووه.
وەک دەستووری ئەو سەردەمانە بۆ وەرگرتنی زانستی هەندێ گوند و ئاوایی کوردستان گەڕاوە ئەوانەی مەدەرسەی عیلمی ئایینی و مەلای گەورەیان لێ بووه. دوا قۆناغی خوێندنی لەکۆیەبووە و ماوەیێکی زۆر بەمەلایەتی لەوێ ژیاوه.
لەئەنجامدا گەڕاوەتەوە مەڵبەندی خۆی لەسلێمانی، لەساڵی 1906 کۆچی دواییکردووە و لەگۆڕستانی گردی سەیوان نێژراوه. ئاهی پاش خۆی کۆمەڵە شیعرێکی بەناوی ئاهییەوە بۆ بەجێهێشتووین.
نموونەیەک لە شیعرەکانی:
ئەی شۆخ و شەنگ
ئەی شۆخ و شەنگ دولبەر و مەحبوب نەونەمام
بەو نووکی تیرەی نەشتەری ، برژانگە من نەمام
حسنی نیە مەفەرموو لە خەڵکی تەریک و لام
ئەم عالەمە ئەرک کە دەسا هەستە بێرە لام
بیزانە قەت خیلافی نیە چاوەکەم کە من
دایمە بە تایبەتی بە دڵ و دیدە موبتەلام
هەر صبح و شام ڕۆژ و شەوم تۆ کە قیبلەبی
بۆچی فەقیر و دەربەدەرم شک نیە کە شام
تامی لەب و دوانی هەموو کامی دڵمە من
داماو و مات و حیرە سەرم دڵ بدە بە کام
مایەی خەیاڵ و سەیرو شەکیبم بە پێشکەشت
وەختێ کە بێیتە جلوەگەری شۆخی خۆش خەرام
دائم مورغی دا بە دام و دڵیش ئەڵێ یەقین
بێ فامو عەڵە چیمە لە کاکۆڵی مسک و فام
( ئاهی ) سەبووری یاری بەڵا سا کە بێنە دڵ
لادە لەسەر شەقی و بێ عەینی سەر شەقام.[1]