=KTML_Bold=Dema Britanya pişgiriya şerê qirkirina Kurdan kir!=KTML_End=

Nivîskar û rojnemevanê Birîtanî MARK CURTIS di derbarê siyaseta Britanya ya li Iraqê û dijitiya Kurdan de makleyek dirûj di rojnemeya DECLASSIFIED UK de roja 31ê Octoberê de weşandiye. Ev gotar ji pirtûka Mark Curtis, Unpeople: Binpêkirinên Mafên Mirovan ên Veşartî yên Brîtanyayê, jêgirtinek edîtorkirî ye.
Ji bo giringî û taybetî zanîna dîrokê em werdigerinin #zimanê Kurdî# .
DEMA BRÎTANYA ŞERÊ QIRKIRINA YA IRAQÊ LI SER KURDAN ÇEKDAR KIR
Hikûmetên muhafazakar û karker piştgirî dan êrîşa hovane ya Bexdayê ya 60 sal berê ya li ser Kurdan, ji ber ku dizanibûn ku dibe ku bibe jenosîd, dosyayên ku nepenî hatine eşkerekirin nîşan didin.
MARK CURTIS
31 Oktober 2023
Piştî ku rejîma Iraqê di sala 1963’an de li dijî Kurdan “kampanyaya terorê” dabû destpêkirin, wezîrên Îngilîstanê hinartina çekan ji bo rejîma Iraqê zêde kirin.
Bi hezaran rokêt ji Bexdayê re hatin şandin û dizanîn ku ew ê ji bo wêrankirina gundên kurdan bên bikaranîn
Îngilîzan hewl da ku Neteweyên Yekbûyî li ser îdiayên jenosîdê li Iraqê nîqaş neke
Hikumeta Kedê guh neda daxwaza rêberê kurd ji bo rêgirtin li destpêkirina êrîşên çekên kîmyayî yên Iraqê li dijî kurdan
Piştî ku rejîma Iraqê di sala 1963’an de li dijî Kurdan “kampanyaya terorê” dabû destpêkirin, wezîrên Îngilîstanê hinartina çekan ji bo rejîma Iraqê zêde kirin.
Bi hezaran rokêt ji Bexdayê re hatin şandin û dizanîn ku ew ê ji bo wêrankirina gundên kurdan bên bikaranîn
Îngilîzan hewl da ku Neteweyên Yekbûyî li ser îdiayên jenosîdê li Iraqê nîqaş neke
Hikumeta Kedê guh neda daxwaza rêberê kurd ji bo rêgirtin li destpêkirina êrîşên çekên kîmyayî yên Iraqê li dijî kurdan
Karmendekî ji Wezareta Derve ya Britanî nivîsîye ku;
Di Cotmeha 1963-an de, hukûmeta Brîtanî hinardekirina lewheyên rûxandina teqemeniyên bilind ji bo Iraqê pejirand, bi têgihîştina ku “dibe ku ew ê … ji bo hilweşandina gundên kurdan werin bikar anîn”,
Hikûmeta Bexdayê êrîşeke berfireh li dijî Kurdan li bakurê welêt dabû destpêkirin û Brîtanya ji bo piştgirîkirina wê çekan zêde dikir, dosyayên ji Arşîvên Neteweyî yên Brîtanyayê hatin eşkerekirin.
Hevkariya Brîtanyayê di wêrankirina gundên kurdan de di destpêka salên 1960-an de bû pêşengê siyasetên bi heman rengî yên di salên 1980-an de bi êrişa Seddam Husên ya ku li dijî kurdan pir naskirî bû.
‘Kampanyaya terorê’
Leşkerên iraqî di 10ê Hezîrana 1963an de dest bi kampanyaya xwe kiribûn, ji bo ku li hember daxwazên kurdan yên otonomiyê, pişka nefta Iraqê û dûrxistina leşkerên ereb ji herêma bakurê Kurdistanê derkevin.
Rejîma Bexdayê di sibata 1963-an de bi darbeyeke bi xwîn a bi piştgirîya CIA-yê desthilatdarî girtibû ser xwe – cara yekem bû ku partiya niştimanî ya Baas a Iraqê bû desthilatdar.
Gumanên karbidestên Brîtanî ji tundiya kiryarên artêşa Iraqê yên li dijî Kurdan tune bûn. Wan “niyeta Îraqî ya pêkanîna kampanyayeke terorê”
​Di nav deh rojan de piştî destpêkirina êrîşê, artêş “niha bi eşkere mijûlî paqijkirin û wêrankirina gundên kurdan li taxa Kerkûkê li bakurê Iraqê bû”,
Li gel ku du ji sê parên artêşa Iraqê li bakur hatine bicihkirin, Wezareta Derve da zanîn ku “hikûmeta Iraqê niha bi awayekî eşkere hewleke berfireh dide ji bo çareserkirina pirsgirêka kurd bi yekcarî.”
“Taktîkên hovane” ji aliyê artêşa Iraqê ve bi êrîşên hewayî yên li dijî Kurdan dihatin bikaranîn.
Balyozxaneya Brîtanya li Bexdayê di 22 Hezîran de ji Londonê re ragihand ku “hovîtîya rêbazên ku artêşê bikar tîne dibe ku ji bo demek pêş de têkiliyên Ereb/Kurd xera bike”. “Artêş”, wê bal kişand ser “serkeftina paqijkirina gundên kurdan li deverên nizm li derdora xalên xizan”.
Û wiha pêde çû: “Rêbaza hatî pejirandin ew e ku gundan yek bi yek bi dest bixin, ji mesafeyek ewleh bi çekên tangan û topxaneyên meydanî topbaran bikin, hin caran jî hindik an jî qet hişyarî nadin şêniyan. Piştî navbereke ewle, Hêzên Parastina Neteweyî yan jî kurdên ku ji aliyê dewletê ve pere tên dayîn, ji bo talankirinê derbasî hundir dibin.”
“Di hinek rewşan de, wek mînak li taxên Kurdan ên Kerkûkê, bi buldozeran malan dixin. Netîce ew e ku mêr dadikevin zozanan, jin û zarok gelek caran ji bo debara xwe tên hiştin û gund terik û heta niha bêdeng dimîne”.
Wezareta Derve da zanîn ku di kampanyaya Bexdayê ya ji bo berjewendîyên Brîtanyayê de hin metirsî hene. Ev jî ew bûn ku “dijminatiyên neserkeftî dikarin rejîma niha ya Iraqê bixe metirsiyê” û ku şer dibe ku derfetên alozkirina Rûsyayê li Kurdistanê zêde bike.
Her wiha ditirsin ku aloziya Kurdan li Tirkiye, Îran û Sûriyê belav bibe û tesîsên neftê yên Iraqê zirarê bibînin.
Nebûna eşkere di lîsteya Wezareta Derve de, bandora şer li ser gelê Kurd bû.
“Brîtanya îxracata mezin a çekan pejirandibû û dizanibû ku ew ê li dijî kurdan bên bikaranîn.”
Di dosyayan de diyar dibe ku Sir Roger Allen, Balyozê Brîtanyayê, di destpêkê de Bexdayê teşwîq kir ku bi Kurdan re lihevkirinekê bike, lê piştî destpêkirina kampanyayê, Brîtanya bi awayekî eşkere piştgirî da rejîma Iraqê.
Berî ku Bexda di meha Hezîranê de dest bi operasyonê bike, Brîtanya hinartina çekan ya mezin pejirandibû û dizanîbû ku ewê li dijî Kurdan bên bikaranîn.
Di dosyayekê de tê gotin ku; Alec Douglas Home, sekreterê derve di hikûmeta Harold Macmillan de, “bi fikar e ku bi giştî pêdivîyên çekan ên Iraqê bi lez û bez werin cîbicîkirin”
Di 11 Avrêlê de wezîrên Brîtanî îxrackirina 250 barhilgirên zirxî yên Saracen pejirandibûn, ku tê zanîn ku “dibe ku eger hewce bike ji bo bikaranîna li dijî kurdan”.
“Nûçeyên şer dibe sedema rexneya raya giştî li ser biryara me ya şandina çekan ji Iraqê re”
Di dosyayan de bandorên li ser Kurdan nayên nirxandin, lê tenê bandor li ser têkiliyên giştî tê kirin: “Nûçeyên şer dibe ku rexneyên raya giştî li ser biryara me ya şandina çekan ji bo Iraqê derbixe”, di brîfîngekê de ji bo civata wezîran tê gotin.
Piştî du hefteyan ji kampanyayê re, Wezareta Derve diyar kir ku “em amade ne ku bi hemû hêza xwe kar bikin ji bo bicihanîna pêdiviyên Îraqî di warê çek û rahênanê de”, tevî ku wezîr hîn jî dilgiran bûn ku şandina rokêtan dereng bixin ku Îraqî ji bo wan zextê dikin. ji bo li dijî Kurdan bikar bînin.”
Lê di tîrmehê de, wezîrên muhafazakar hinardekirina 500 ji van “roketên teqemenî yên bilind” pejirand. Efserekî pilebilind ê hêza asmanî ya Îraqî, lîwa Hilmî, ji balyozê Brîtanî re gotibû ku “pêdiviya wî bi van çekan heye ji bo ku şerê xwe li dijî çekdaran bigihîne encameke bilez û serkeftî”.
Dema ku jê re hat gotin ku Brîtanya dê rokêtan radest bike Hilmî “bi rastî spasdar” bû û fikirî ku serokê wî, fermandarê giştî yê hêzên asmanî yên Îraqî, “dê ji vê tevgera me kêfxweş bibe”, balyoz destnîşan kir.
​
Her wiha hinardekirina cebilxane û rokêtên ji bo balafirên şer ên Hawker Hunter ên Iraqî yên ku berê ji hêla Brîtanya ve hatibûn şandin – “dîsa dibe ku ji bo li dijî kurdan bikar bînin”
Komîteyek wezaretê got, “Awantajên bazirganî yên girîng hene ku werin bidestxistin”, û “çarçoveya hinardekirina leşkerî pir e”. Lihevhatin bi 6 mîlyon £ bû.
Hikûmetê biryar da ku dayîna hin roketan dereng bixe. Karbidestek diyar kir ku “dibe ku nexwazî be ku keresteyên zêde bi comerdî bidin wan, ji ber ku ev yek tenê dibe ku wan teşwîq bike ku bi Kurdan re bêtir nelihev [sic] bin û eger şer derkeve û êrîşên roketî yên bêserûber çêbibin, dibe ku rexne li parlementoyê ji aliye xelkê ve bê kirin.”
Piştî ku Bexdayê êrişî Kurdistanê kir, hukûmeta Brîtanî zêdetir li ser radestkirina roketan, ku wek “tiştek hestiyar” tê binavkirin, ji ber ku “mebesta wan ji bo bikaranîna li dijî kurdan” e.
Têkiliyên baş
Di kurtenivîseke Wezareta Derve ya balyozxaneyan de ku siyaseta Brîtanyayê rave dike, diyar kir ku “me di hemû deman de fikiriye ku her çekek ku em pêşkêş dikin li dijî Kurdan were bikar anîn, lê em neçar ma ku vê argumanê li hember faktorên din binirxînin”.
Ev faktorên din ew bûn ku têkiliyên baş bi mîrên nû yên Iraqê re pêşve bibin û wan ji pêdiviyên leşkerî yên Sovyetê dûr bixin.
Di dawiya Tebaxa 1963an de, bi berdewamiya şer û pevçûnan li Kurdistanê, hêzên asmanî yên iraqî 500 rokêtên Hunter kom kirin, ku 1000 rokêtên din di 1ê Îlonê de û 500 rokêtên din di 1ê Çiriya Pêşiyê de hatin radest kirin. Dûv re hin 18,000 zêdetir hatin peyda kirin.
Piştî vê yekê, erêkirina Brîtanîyayê ji bo peydakirina 280,000 guleyên cebilxane ji bo erebeyên zirxî yên Iraqê Saracen, bombeyên hawanê, 25 guleyên lîre, helîkopterên çekdar û maşînên jêrzemînê yên sterlîn hatin dayîn.
Brîtanya herwiha bi daxwazên Îraqî razî bû ku tîmekê bişîne wî welatî ji bo çakkirina çekên li ser tankên Centurion yên ku Brîtanya dabîn kirine. “Yek xala siyasî ya xapînok” di vê yekê de, Wezareta Derve da zanîn, berdewamkirina operasyonên Iraqê li dijî kurdan bû.
Karbidestên Brîtanî nehatin dîtin ku diçin nêzîkî deverên pevçûnan. Ji ber vê yekê, “eger tankên [sic] li Bakur bişkênin, wê tank bi tenê werin Bexdayê û li wir werin tamîrkirin”.
Karbidestên Brîtanî haydar bûn ku êrîşa Îraqî ya ku piştgirîya wan dikir dibe ku bibe jenosîd. Wezareta Derve di deqeyekê de di Îlona 1963 de destnîşan kir ku “rêbazên Iraqê hovane bûn û dibe ku tawanbarkirina hewldana tunekirin an kêmkirina kurdan wekî hindikahiyek nijadî bidomîne”.
Balyozxaneya Brîtanyayê ya li Bexdayê di 6ê Tîrmehê de ji Wezareta Derve re gotibû: “Kurd ne ku dîl bên girtin, tên gulebarankirin. Ji rayedaran hin îşaretên me hene ku dibe ku ev polîtîkayek bi zanebûn be.”
​
“Rayedarên Brîtanî haydar bûn ku êrişên Iraqî yên ku ew piştgirî dikin dibe ku bibe jenosîd”
Her wiha rayadarên Britanî dibêjin: “Me ji wê demê de rapor bihîstiye ku mebesta me heye ku bi awayekî tund nifûsa Kurdan li Bakur kêm bikin û li herêmê Ereban bi cih bikin ûhat zanin ku heta efserekî Ereb nefret dike ji rêbazên ku di demeke dirêj de wek nemirovane û nebaş hatine bikaranîn. “.
Balyozxaneyê wiha pê de çû: “Bêguman li ser wêrankirina bi qestî gundan ji aliyê hikûmetê ve nîne… Hikûmeta Iraqê… bêyî parastina asayî ya şaristanî li hember windakirina jiyana sivîlan û belkî jî bi hin mebesta ku ji bo jiyana sivîlan pêk bîne, dest bi bikaranîna hêzê kiriye. kêmkirina hejmara hindikayiyên kurd li Iraqê, yan jî bi kêmanî bi awayekî daîmî hejandina wan”.
Dîroka vê yadaştê girîng e – ji ber ku piranîya hinardekirina çekan a Brîtanyayê bo Iraqê ji bo bikaranîna li dijî Kurdan piştî wê hat pejirandin.
‘Vê tişta ji holê rakin’
Îngilîzan jî hewl da ku Neteweyên Yekbûyî li ser îdiayên jenosîdê li Iraqê nîqaş neke.
Pêşnûmeya kurtenivîseke Wezareta Derve ya 12 Îlon 1963 bi sernavê: “Siyaseta jenosîdê ku ji aliyê hukûmeta komara Iraqê ve li dijî gelê kurd tê meşandin”.
Ev kurte talîmatan ji bo heyeta Brîtanyayê ya Neteweyên Yekbûyî dide û dibêje: “Eşkere ye ku daxwaza HMG [Hikûmeta Wê Mezlûm] ye ku bi lez û bez ji vê babetê xilas bibe”.
Rayedarê Wezareta Karên Derve William Morris diyar kir ku ger pirsa jenosîdê li Neteweyên Yekbûyî were rojevê “Xeta me ya herî baş ew e ku em dev ji dengdanê bernedin” û “heke ku ji destê me were em ê dev ji gotina tiştekî bernedin”.
Morris her wiha diyar kir ku bilindkirina tawana jenosîdê tê wê wateyê ku Neteweyên Yekbûyî xwe bi karûbarên navxweyî yên welatên endam ve girêdide, ku ev yek li dijî peymana wê ye û “di çarçoveya her pirsgirêkek li herêmên girêdayî me de dê ji me re ne xweş be”.
​
Bindestî
Hinartina çekan û perwerdehiya Brîtanî jî dikare di zordariya navxweyî de alîkariya rejîma leşkerî ya Bexdayê bike. Alîkariya Brîtanyayê di sererastkirina tankên Centurion ên Iraqê de dikare di vê yekê de alîkar be ji ber ku “du alayên Centurion bingeha ewlehiya wan a navxweyî li Bexdayê pêk tînin”.
Dabînkirina firokeyên Hawker Hunter bi zanîna ku “dibe ku ew şiyana Îraqiyan bihêz bike ku di mala xwe de bibin serdest”. Karbidestan da zanîn ku “hêza asmanî ya Îraqî roleke girîng di rûxandina” serokwezîr Abdal Kerîm Qasim de di Sibata 1963 de “û bidestxistina kontrola Bexdayê de lîst”.
Birastî jî di derbeya sibatê de firokeyên Hawker Hunter ên Îngilîstanê ji bo êrîşkirina avahiya Wezareta Parastinê ya ku Qasim lê digirt hatibû bikaranîn.
Ev senaryo piştî deh salan li Şîlî hate dubare kirin dema ku nêçîrvanên ku ji hêla Brîtanî ve hatî peyda kirin jî bi serfirazî hatin bikar anîn da ku êrîşî qesra ku serokê hilbijartî yê demokratîk Salvador Allende lê amade bû.
Di derbeya din a ku di Mijdara 1963-an de pêk hat, li dijî avahiya Wezareta Parastinê û Koşka Serokomariyê jî Hunters Hawker hatin bikar anîn, ku piştî çend mehan li ser desthilatdariyê hukûmeta Baasê hilweşand.
‘Êrîşa hewayî ya bêserûber’
Êrîşa li dijî Kurdan di sala 1963’an de berdewam kir û piştre bi dawî bû. Hinardekirina çekan a Brîtanî bi guhertina rejîmên Iraqî û ji Konservatîfan heya hukûmeta Karker a Harold Wilson di sala 1964-an de ber bi Iraqê ve berdewam bû.
Di Nîsana 1965an de, Iraqiyan di bin serokatiya Abdul Selam Arif de dîsa dest bi êrîşa ku diviyabû salek dirêj bibûya bi astên heman hovîtiyê yên li dijî Kurdan dest pê kir.
​
“Niştecihên sivîl… dîsa bi êrîşên hewayî yên bêserûber rastî êş û azarên mezin tên”
Balyozxaneya Brîtanyayê di Tîrmeha 1965an de diyar kir ku “kuştî û birîndarên kurdan bi giranî di nav xelkê sivîl de bûn, yên ku dîsa rastî êş û azarên giran hatin bi êrîşên hewayî yên bêserûber” – ango ji aliyê hêzên hewayî yên iraqî ve ku berê bi Hawker Hunters û bi hezaran roketan ve hatibûn şandin. hikûmetên Brîtanyayê yên li pey hev.
Her wiha hat zanîn ku napalm “bi eşkere ji nêçîrvanên Iraqî tê avêtin”. Li gel “bi darê zorê valekirina hin deveran ji Kurdan û hin deveran jî kavilkirina gundan bi erdê re berdewam kir.
Fermanên çekan
Hikumeta Karker bangek nîvê sala 1965-an a parlamentoyê ya ji bo rawestandina hinartina çekan ji bo Bexdayê red kir. Da zanîn ku “Hikûmeta Mîrzayê tu niyet tunebû ku alîkariya asayî ya ji bo hikûmeta Iraqê di warê dabînkirina çekan de bihêle”.
Fermanên mezin wê demê di rê de bûn, di nav wan de 17,000 rokêtên Hawker Hunter ku ji Tîrmehê de bêne radest kirin, dîsa bi tevahî bi zanebûn ku dê li dijî Kurdan werin bikar anîn. Hikûmeta Wilson jî razî bû ku 40 balafirên şer ên Lightning bide Îraqiyan, ku peymanek mezin a çekan e.
Di Hezîrana 1965an de kurtenivîseke Wezareta Karên Derve diyar kiribû ku “me çekên xwe ji Iraqê re parastiye, heta di demên şerê kurdan de”.
Sedem ew bûn ku peywendiyên xwe bi artêşa Îraqî re biparêzin – ku wek “çinîna desthilatdar a Iraqê” tê binavkirin – ji bo kêmkirina çekan ji bo Bexdayê ji Yekîtiya Sovyet û Misrê Nasir re û ji ber ku “ew sûdên bazirganî yên berbiçav ji me re tînin”.
Di vê navberê de, “Tu têkiliyên me yên fermî bi Kurdan re nînin û tu alîkariyê nadin wan”.
Şerê kîmyewî
Di Tebaxa 1965an de, Mistefa Barzanî, serokê koma herî mezin a kurdan li bakurê Iraqê, di nameyekê de ji Harold Wilson re îdia kir ku Bexdayê “hejmarên mezin gazên jehrîn ji bo bikaranîna li dijî rûniştevanên kurd kirî”.
Barzanî daxwaz ji serokwezîrê Brîtanyayê kir ku dev ji çekdarkirina Iraqê berde û navbeynkariyê li rejîmê bike da ku rê li ber niyeta wan a êrişkirina gazê li dijî kurdan bigire.
Di dosyayan de tê dîtin ku ji ber ku Brîtanya red kiriye ku bi fermî bi Kurdan re têkilî hebe, ti bersivek Brîtanya ji bo vê nameyê û yên din ji Barzanî re nehatiye şandin.
Ev redkirina Brîtanîyayê tevî têgihiştina wê yekê hat ku kurd di nava rejîma Bexdayê de peywendiyên îstixbaratî yên baş hene. Herwiha hat zanîn ku di Îlona 1964an de Wezareta Berevaniya Iraqê serî li hikûmetên Brîtanya, Almanyaya Rojava, Amerîka û Sovyetê da ku daxwaza 60 hezar marka gazê ji bo şandina bilez bike.
“Ew bê guman eleqeyek bihêz a heyî di şerê kîmyewî de nîşan didin”
Karbidestên Brîtanî jî “hesabek ku em pê bawer in, li ser plana artêşê ya ji bo bidawîkirina pirsgirêka Kurd wergirtine”.
Bi ser de jî, balyozxaneya Brîtanyayê di Îlona 1965an de nivîsand ku: “Îraqiyan di derbarê bikaranîna gazê de dilgiraniya mirovahî ya hindik wê hebe, eger rewş (wek ku heye) ji bo wan xirab bibûya. Dibe ku ew ê bawer bikin ku ew dikarin bûyeran bêdeng bikin û dibe ku ji raya cîhanê pir netirsin.”
Wî zêde kir: “Ew bê guman eleqeyek bihêz a heyî di şerê kîmyewî de nîşan didin. Em bawer dikin ku dibe ku ew stokên hin gazê hebin (dibe ku ji cûrbecûr kontrolkirina serhildanê) û îhtîmal e ku silindirên xuyang bi rastî hatine dîtin.
Her çendî hat gotin ku, dîtina Îraqiyan gazê di şert û mercên niha de bikar bînin, lê “ji aliyê din ve gelek delîl hene ku Kurd bi rastî ji îhtîmala ku gaz were bikaranîn nîgeran in”.
Di Hezîrana 1966an de peymanek hat îmzekirin ku li bakurê Iraqê hinek otonomî dide kurdan. Lê gazindên Kurdan, û tepeserkirina Bexdayê, berdewam bûn, ku di dawîyê de ber bi qonaxeke nû ya hovane ya pevçûnê ve di dawîya salên 1980an de bû.
Dîktatorekî nû li Bexdayê, Saddam Huseyn, piştre çekên kîmyayî li dijî Kurdan bikar anî, ya herî navdar li Helebçeyê di sala 1988 de bû û zêdetirî 3000 kes kuştin. Dibe ku wî difikirî ku Brîtanya dê razî bibe.
Ev gotar ji pirtûka Mark Curtis, Unpeople: Binpêkirinên Mafên Mirovan ên Veşartî yên Brîtanyayê, jêgirtinek edîtorkirî ye.
Mark Curtis edîtorê Declassified UK e, û nivîskarê pênc pirtûk û gelek gotaran li ser siyaseta derve ya Brîtanyayê ye.[1]