چرا به آن حوض خشک می گویند؟
این حوض در گذشته یکی از زیباترین حوضهای شهرداری بوده است. آب بسیار سردی داشتە است و در اوایل دهه 1919-1920 به دستور سرگرد سون ساخته شد.
حوض خشک #سلیمانیە# یکی از بازارهای کوچک و جذاب قدیمی شهر است که در مرکز شهر، زیر روستای بین قیصری نقیب و بالای بازار نوروز واقع شده است.
$چه کسی حوض خشک را ساخته است؟$
میجر سون که در آن زمان افسر سیاسی ارتش بریتانیا بود و بعداً فرماندار سلیمانیه شد، در سلیمانیه و اطراف آن قدرت و حکومت داری فراوانی داشت و کارهای و پروژه های خوب و بزرگی را برای سلیمانیه به ویژه در زمینه های اداری، ادبی، فرهنگی و روزنامه نگاری انجام داد.
یکی از بزرگترین و تاریخی ترین دستاوردهای میجرسون انتشار اولین روزنامه کردی در #کردستان# و اولین چاپخانه در سلیمانیه بود کە این یک نقطه عطف مهم تاریخی، ادبی و فرهنگی برای سلیمانیە و کل کردستان بزرگ بود، همچنین او در کنار آن به خدمت به شهر و شهرداری توجه خوبی داشت.
شهردار سلیمانیە در آن زمان عبدالله بیگ حاجی حسین عفانی محمد آقا بود.
اهالی شهر و مغازه داران پاساژ و اطراف از او می خواهند که برایشان حوضی بسازد. او می بیند که افراد زیادی از اطراف شهر و از روستاهای دورافتاده برای فروش اجناس و آب دادن به دام های خود به شهر می آیند و آنجا مکانی دلپذیر برای استراحت مسافران بود که در میان درختان و فضای سبز احاطه شده بود از این رو مسافران به محلی که اکنون حوض خشک است، نزدیک درختان تنومند و مغازه ها می آیند و در چایخانه استاد نعمان می نشینند و استراحت می کنند. او به میجرسون دستور داد که چنین پروژه ای را انجام دهد. میجر سون تصمیم می گیرد یک استخر زیبا برای بقیه تاجران و مسافران بسازد. در اطراف آن استراحت کنند و اجناس خود را در آنجا بفروشند.
کم کم مردم آنجا ملک می خریدند، مغازه می ساختند، بیشتر بازسازی می کردند، در آنجا جمع می شدند، می ماندند و در اطراف حوض مستقر می شدند. بنابراین میجر سون بلافاصله با شهردار تماس گرفت و او دو تن از روشنفکران و شخصیت های برجسته شهر را برای ساخت استخری زیبا در مرکز شهر در اسرع وقت تعیین کرد کە نها مهندس (مصطفی صائب و محمود جودت) بودند.
پس از بحث های فراوان، این دو روشنفکر تصمیم گرفتند حوضی زیبا به شکل حوض عثمانی در مرکز شهر بسازند.
مهندس مصطفی صائب نقشه زیبایی برای ساخت حوض می کشد و محمود جودت مسئول مباحث شهرداری و شخص میجر سون می شود و بر پروژه نظارت می کند.
حوض را به صورت منظم می سازند و آب چاه احمد زنگان را با لوله هایی از محله شیخان به حوض می آورند. این حوص آب فراوانی داشت و به نماد و نشانی زیبا از شهری تبدیل می‌شد.
این حوض خدمت بزرگی به مسافران، اهالی و تجار گردنه کرد.
$چرا به آن حوض خشک می گویند.$
حدود چهل تا پنجاه سال این حوض پر از آب بود و مردم از آن استفاده می کردند سپس کم کم خشک شد و بعداً به جای حوض مغازه هایی ساخته شد.[1]