ای تاب ز آفتاب ڕبوده ز تاب ڕخ
پیراسته است ایزدت از مشک ناب ڕخ
زین چاشتگاه ڕوی نهفتن ز من چرا؟
در چاشتگاه کی بنهفت آفتاب ڕخ
مهر منیر با همه خوبی و منزلت
هر شب کند ز شرم ڕخت در نقاب ڕخ
مفتون یک نگاهتم از من مپوش ڕوی
مجنون ڕوی ماهتم از من متاب ڕخ
خالد اگر به ڕوی تو گل ڕا قرین کند
شوید ز خجلت ڕخ تو از گلاب ڕخ
#مەولانا خالیدی نەقشبەندی# [1]