تێهەڵکێشی هۆنراوەیەکی فارسی
وا ئەزانم دڵبەرم ئەمڕۆ بە نازۆ دێتەوە
من نیابم فرصت بهتر بده جام شراب
من لە موددەی عومری خۆما تاقە ئەمشەو فارغم
موسم عیش است و دوری ساغر و عهد شباب
خەو حەرامە تا سەحەر ئەی عاشقی ئاشفتە حاڵ
غمزه ساقی ز چشم می پرستان برد خواب
تالعم ئەمشەو بە کامە و یار لە لاما حازرە
اینکه من بینم به بیداریست یا رب یا بخواب؟
دڵ بە ئومێدی وساڵی عەتری لێوی وەک گوڵت
در خمیر برگ گل خوش می کنم پنهان گلاب
لێوی ئاڵی چەشنی لەعل و دانی هەر وەک گەوهەرە
خوش بود ترکیب زرین جام با لعل شراب
ناڵە ناڵی حافز و قانع لەگەڵ یەک تێکەڵن
می رسد هر دم بگوشی زهره گلبانگ و رباب
هۆزانەوان: #قانع#
دیوان: #باخچەی کوردستان#
[1]