Faşîstên Razayî
Şêrko Ebdulrehman
Li welatê me û Rojhilata navî faşîzm carek din gur dibe.
Di salên bîstan ên sedsala borî de kakilên faşîstan li Îtalyayê hatin çandin, ew kakil axeke guncaw di nava beşekî mezin ji gelê îtalî de ji xwe re dît. Wê çaxê dewleta Îtalyayê nû ji şerê cîhanî yê yekemîn derketibû, ew dewlet pir êşiya bû, aboriya wê lawaz bû, binesazî jihevketî bû û moralên gel kêm bûn, lewma faşîstan karîbûn kakilên ramanên xwe bi hêsanî biçînin, ramanên wan jî wisa bûn:
1-Miletê me xwedî dîrokeke zengîn e, destnîşana wan jî împeratoriya Roma bû, (hemû faşîst xwe dispêrin dema borî û di xewnên demên xweş ên borî de jiyan dikin).
2-Gelê me serkêşiya cîhanên dikir û pêwîst e ji nû ve bibe serkêşê mirovan li cîhanê.
3-Hemû gel û mirov li benda me ne û ji bilî hûnandina komployan ti karê wan tune ye.
4-Xwîna me zelal e, paqije û wiha pîroz e, û xwdiyên vê xwînê hêja ne û mafdar in serweriya mirovan bikin.
5-Em amade ne ji bo armancên xwe her tiştî bikin (kuştin, komkujî û karên nijadperestî).
6-Tenê nêrîna me rast e û nêrînên dîtir çewt in.
Tê zanîn ku Mosolînî semboleke faşîzmê ye û karîbû gelê Îtalyayê li dor xwe vehewîne û wan bide kuştin di ber ramanên faşîzmê de.
Ev pêşgotin ne dûrî rewşa kurdistanê ye, çimkî heman raman ji nû ve gur dibe, şaxên xwe belav dike û mêweyên xwe digre dest!
Ev kampaxî û felaket bi destê partiyên Îslamî û hin oldaran; pêk tê. Di nava civaka kurdî de tecrubeya serweriya oldaran a gelê ereb riya xwe vedike, hin oldarên îslamî yên kurd li şopa Mosolînî dimeşin û dibêjin ku ramanên îslamî ji bo me derman e û pêwîst e em pirtûka îslamî ya erebî û tecrubeya pêximberê Muhemed; bingeh bigirin. Mînaka balkê Başûrê Kurdisatnê ye ew partî û alîgirên wê di nava civakê ramanên faşîzmê belav dikin, dibêjin: xîlafeta îslamî vegere dê pirsgirêk çareser bibe, em her çiqas girêdayê ola îslamê bin ewqas em ê serkeftî bin, dewleta îslamî ta hezar salî serkêşiya dinyayê dikir û pêwîst e ew serwerî vegere!, mirovê Misilman ji her kesî bilindtir e, ramanên îslamî nayên rexnekirin (heram e) pêwîst e em her tiştî bikin da ku em Quranê bikin distûra xwe û şerîeta wê Quranê; pêk bînin.
Bêguman ev raman pir çewt e ji ber ku encama ferweriya (hikmê) xîlafetê ola îslamê ta anha li pêşiya çavên me ye û komkujiyên wan heta roja îro nayên jibîrkirin. Ew xîlafet li ser êrîşê û tunekirina gelan ava bû û bace ji gelên resen dixwest bi navê (Cizye).
Mixabin serkirdeyên wan partiyan bêrîzî nêzî sembolê gelên xwe; dibin. Weke mînak Elî Bapîr ranabe ser piyan dema li parlementoya başûr sirûda netewî “Ey Reqîb” tê gotin. Ew dibêje ev sirûd mîna pûtekê ye û em koletiya pûtan nakin!!
Her wiha hejmareke kurdên başûr, bakur û Rojava jî di nava Dewleta Îslamî (Daîş`ê) de cih girtine û tabûr ava kirine. Ev kes ne vala vala çûne nava Daîş`ê, ew çêlîkên mizgefta bûn, hin ji wan li Zanîngeha El-Ezher derçûne, dîroka êrîş û komkujiyên serdema îslamî xwendibûn, ew bawer dikin ku xwedê pêximberê îslamî Muhemed şandiye da ku bi şûr xelkê bîne ser riya xwe!
Birastî çanda faşîzmê di nava civakê de riyekê ji xwe re çê dike, ew çanda ku rexneya qedexe dike (heram dike) belav dibe, weke mînak; Ta anha bi awayekî şermok em dîroka xwe rexne dikin, em gelek rastiyan nabêjin û tişta binav nakin. Em nikarin pirtûka olî darizînin, kiryarên êrîş, talan, dizî û kuştinê (xezû); nayên şermezarkirin çimkî kesên ku pê rabûne hatine pîrozkirin û bûne kesayetên nabe ku ti kes nêzî wan bibe.
Di civaka Kurdistanê û Rojhilata Navîn şûrê çanda erebî-îslamî tûj dibe û gelê kurd bûye qurbana vê çandê û di heman demê de gelê kurd bi şûrê çanda Erebî-Islamî xwe qir dike û riya pişaftinê rast dike, mînaka wî jî belavbûna ramanên dijminatiyê li ser bingeha olî û peyvên mîna (gawir, bê ol, murted) derketine holê, ger ku mirovek bixwaze sixêfan û tinazan bi kesekî bike jê re dibêje: bê ol!
Ma gelo sinc û exlaq ji olê derketiye, gelo mirovê bê ol ne mirov e?!
Mînaka din a herî bi bandor li ser civakê ew e; hin ayetên Quranê, hin axaftinên meleyan û piraniya ragihandina erebî-îslamî. Di Quranê de gelek ayet hene ku berê mirov dide şer û kuştina kesên dîtir ên ne Musilman di heman demê de gotinên li zimanê pêximberê îslamê ketine pirtûkên olî ew gotin ji musilmanan dixwaze ku kesê limêj neke yan dev ji îslamê berde; were kuştin! Gelo ev raman çiqas nêzî faşîzmê ye?[1]