ئازیز نەخاوم، ئازیز نەخاوم
بەختم بېدار بی ئامای نەخاوم
دیای وە سینەی پەڕ نە زۊخاوم
وەدڵەی سۊچیای وېنەی کەواوم
وېنەی ئەفلاتوون نەزمت گرت زانای
ئازارش چېشەن دەوا نمانای
واتت هەر کەسێ دەردش ئەی دەردەن
مەبۊ بەی تەورە عېلاجش کەردەن
دوو عەناب لب، دوو بادام چەم
دوو سیب گۊنا، قەترەی ئاودەم
جە پیاڵەی غەبغەب سافش بکەران
جە سایەی گەردەن پەی پەی بوەران
جەو دما نە باخ پادشای حەیان
پەی ساکنی دڵ بکەرۊ بەیان
ئیسە ئازیزم شۊخ نازاران
من گېڵام جەلای گردین عەتاران
هیچ کام جەی دەوا نمەگنۊ وە دەس
ئېختیار وە تۊن بە فەریادم ڕەس
هەنێ چېش واچوون نەزان حاڵ دەرد
من نەڕاگەی تۊ چەندی جەفام بەرد
#ئەحمەد بەگی کۆماسی# [1]