مەی تێکە وەخۆ دەرفەتە، هاکا مردی
لەم ژێر گڵە بێ هەواڵ و بێ هاودەردی
وا پێتی دەڵێم شتێک لە لای کەس مەیڵێ
نابێتەوە گوڵ پەلکە گوڵێ بابردی
می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت
بی مونس و بی ڕفیق و بی همدم و جفت؛
زنهار به کس مگو تو این ڕاز نهفت:
هر لاله که پژمرد، نخواهد بشکفت [1]
#چوارینەکانی خەییام - هەژار#