مەیگێڕ وەرە بۆم تێکە ئەوا نیوە شەوە
بەس بیرێ لە مزگەوت و کەنشتان بکەوە
دڵتەنگی جەهەندەمی و بە ئاواتی بەهەشت؟
دایناوە خودا کوێندەری، بەس لێکی دەوە
تا کی ز چراغ مسجد و دود کنشت؟
تا کی ز زیان دوزخ و سود بهشت؟
ڕو بر سر لوح بین که استاد قضا
اندر ازل آنچه بودنی بود، نوشت. [1]
#چوارینەکانی خەییام - هەژار#