مسجد داش آغلیان با قدمتی که به اواخر دوران قاجار بازمی‌گردد، در خیابان انقلاب (خیابان تبریز) #خوی# قرار دارد. زیربنای مسجد حدود 400 متر مربع است و در ساخت آن از هیچ ستونی استفاده نکرده‌اند. بام مسجد شیروانی و سقف آن چوبی است. مصالح به‌کار در ساخت مسجد شامل چوب، سنگ و آجر می‌شود. دلیل نامگذاری این مسجد را در برخی کتب تاریخی چنین نوشته‌اند که محل مسجد خانه سیدی بود. وی در شب عاشورای یکی از سال‌ها، در خواب چند نفر زن سیاهپوش را در حیاط و دور سنگی در آن می‌بیند که در حال عزاداری هستند. از خواب می‌پرد، به سوی حیاط و سنگ می‌رود و قطرات اشک را روی سنگ می‌بیند. موضوع با یکی از عالمان درمیان گذاشته و در نهایت خانه او به مسجد تبدیل می‌شود. داش آغلیان به معنی سنگی است که گریه می‌کند و این سنگ همچنان در مسجد نگهداری می‌شود. مسجد داش آغلیان با شماره 2390 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و امروزه از اماکن مذهبی و جاهای دیدنی خوی محسوب می‌شود.[1]
ئەم بابەتە بەزمانی (فارسی) نووسراوە، کلیک لە ئایکۆنی
بکە بۆ کردنەوەی بابەتەکە بەو زمانەی کە پێی نووسراوە!
این مقاله بە زبان (فارسی) نوشته شده است، برای باز کردن آیتم به زبان اصلی! بر روی آیکون
کلیک کنید.
ئەم بابەتە 74 جار بینراوە
ڕای خۆت دەربارەی ئەم بابەتە بنووسە!