$KIRMANCCADA (ZAZACADA) MODERN ÖYKÜ$
Nadire GÜNTAŞ ALTADMAZ
ÖZ
Sözlü kültür açısından, son derece zengin olan Kırmanccanın, Türkiye’deki dil politikaları sonucu yazı dili olması oldukça gecikmelidir. 1800’lerin ortalarında Batılı bir dilbilimci olan Peter Lerch’in derleyip yayımladığı metinlerle ilk kez yazıya dökülen Kırmancca, daha sonra (1800’lerin sonları ve 1900’lerin başlarında) Kürtlerin kendileri tarafından yazılan birkaç dini metin ile yazın hayatını sürdürmüştür. Kırmanccada yüz yılın başında, ortasında ve sonunda yazılan bu metinler dışında, 1970lerin sonuna dek başka herhangi bir edebi eserden söz etmek mümkün değildir. Ancak 1900’lerin sonlarından itibaren başlayan edebiyat çalışmaları bugün devam etmektedir. Dilin kullanımı üzerindeki baskının kısmen kalkması bu alandaki basın-yayın faaliyetlerine de hız kazandırmıştır. Sadece 2012-2015 yılları arasında basılıp yayımlanan kitap, dergi, gazete sayısı, Kırmancca yayın tarihinin tümünde basılıp yayımlanandan daha fazladır. Kırmanccanın edebiyat dünyasında sağladığı gelişme, bu yolculuğa her geçen gün artan sayıdaki katılımlarla büyük hız kazanmıştır. Önemli gelişmelerden biri de bu kervana, kültürün temel taşıyıcılarından olan kadınların katılması ve öyküye kadın elinin de değmesidir. Bu çalışmada, Kürtçenin zengin sözlü kültüründen beslenerek sağlam bir zemine oturan Kırmancca modern öykü, dünü ve bugünü ile ele alınmıştır.[1]
=KTML_Link_External_Begin=https://www.kurdipedia.org/docviewer.aspx?id=506039&document=0001.PDF=KTML_Link_External_Between=https://www.kurdipedia.org/admin_editor.aspx?expand=0&lng=13&id=20230712094511506039=KTML_Link_External_End=