Têkoșer
1979, Bruxelles
n° 2
Em nikarin problema Kurdan,. bêyi ke em tarixa Iran ke nû rûda bizanin.
Di destpêka vê salê de şoreşa İslamî li Îran dawiya terora Şah ani. Şah derkir û Xumeynî û terefgirên wî hatin ser kar.
Ji ber çi şoreşa İslamî? Çi zilma di katê îktidara Șah de û çi di katê iktidara bavê wi de, piraniya xelkê Iran daf dida ji bo derkirina şah, Hikmê her du Şahan (wek ke li pir dewletên paşdemayi xuyaye) pir kêm kes dikirin xwedî mal û serwet, Ew tişt bi riya petrol û bi riya hatinên (qezancên) derveyi welat dikirin. Ev rewşa ha û ihtirasa zengînan ji bo mal, nava wan (iktidara wan) û piraniya xelkê pir kûr dikir, Zordestiyê ji dewam dikir, Xwedi navekî ne baş SAVAK (ke arikariya CIA û siyonizmê werdigirt) mêşgulê zilmê bû.
Di vê. rewşê de em şaş nebin eger herakata xelkê Şah derkir, Heraketa xelkê a belawela li meydanan, camiyan û pazaran di bû yek, ji ber vê rewşa ne baş burjuwaziya mezin û biçûk ji iktidqrê ne xweşbûn, û ji ber nexweșiya ekonomik, qezancên happy few pir kêm bûbûn, Ew ketibûn take mezin de.
Di rexê dî de dindaran diji medeniyeta rojava propagandake.[1]