دیسان لە بەزمی هیجران زەهری جەفام لە جامە
سوبحم لە میحنەتی یار هەمڕەنگی وەختی شامە
بادی سەبا! دەخیلە، واسیل کە ئەم پەیامە
(از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
ٳنی ڕٲيت دهراً من هجرک القيامه)
لەوساوە غەم لە خاتر کردوویە ئیستیقامەت
ڕابورد لە کولبەیی دڵ ئاسایش و سەلامەت
ئالوودە بووم لە ئەندووه تا ساحەیی قیامەت
(دارم من از فراقش در دیده صد علامت
ليست دموع عيني هذا لنا العلامه)
باز بەرقی حوسنی دڵبەر سووتاندی مەزرەعە و کاشت
یاران عیلاجی من کەن، نەمماوە هۆش و پونداشت
دوێنێ لە تەرفی سەحرا ڕابورد لە مەوسیمی چاشت
(باد صبا زود ماهم طرف نقاب برداشت
کالشمس في الضحايا تطلع من الغمامه)
هەرگیز لە باغی عومرم غونچەی موراد نەشکوفت
سووتا لە بەرقی میحنەت شاخی مورادی من موفت
دوێنێ بە میسلی زوڵفی، دڵبەر لە جوابم ئاشوفت
(گفتم: ز عشق ڕویت اندر ملامتم، گفت
والله ما ڕٲينا حبّاً بلا ملامه)
هەرگیز لە مەتبەخی بەخت ئاشی موراد نەبوو دەم
دونیا لەگەڵ منی زار وەک دوشمنە هەموو دەم
جەوری زەمانە بۆ من یەک زەڕڕە قەت نەبوو کەم
(هر چند آزمودم از وی نبود سودم
مَنْ جرّبَ المجرَّب حلَّتْ به الندامه)
حەققەن لە بەزمی مەستان هەر تۆی حەریفی دێرین
سا دەی وەرە لە ڕووی ناز، ئەی زوڵفی بۆعەنبەرین!
لە بەزمی خاسی سالم بونیاد کە جەشن و ئایین
(حافظ چو طالب آمد، جامی ز جام زرین
حتي يذوق منة کٲساً من الکرامه) [1]
#دیوانی سالم#
#سالم#