بابەت: هەڵبەست
نووسین: #سەیدی هەورامی#
ئەم هۆنراوەیە، دەچێتە خانەی ڕێبازی ئەدەبی کلاسیکی کوردییەوە، شاعیر بە زمانی کوردی و فارسی ئەم هۆنراوەی نووسیوە:
لە ڕووی ڕووخسارەوە ئەم تایبەتمەندییانەی هەیە:
1- بەکێشی عەرووزی عەرەبی نووسراوە.
2- هەموو هونەرەکانی ڕەوانبێژی بە پێی پێویستیی هۆنراوەکە، تێدا بەکارهاتووە. (بەکارهێنانی وشەیەک، بۆ زیاد لەواتایەک).
3- سەروای یەکگرتووە پەیڕەوکراوە، واتە (یەکێتی سەروای پاراستییەوە)
4- یەکێتی بەیت و بابەتی پاراستووە. واتە هەموو هۆنراوەکە وایەکی هەیە و هەر دێڕەش واتای تایبەتی خۆی هەیە.
5- وشەی بێگانەی تێدا بەکارهاتووە، بە تایبەت وشەی (عەرەبی، فارسی و تورکی).
6- دووبارەکردنەوەی نازناوی شاعیر لە دوا دێڕدا، یا پێش دوا دێڕی هۆنراوەکە.
$جڤۆنیم$
جڤۆنیم شڕ، مەزۆن لاو،کێ بەرو داد
«خلل اندر اساس عمر افتاد»
سەروو پیری، نیۆ پیرێ بلوو لاش
«که مارا توبەی تَقوی دَهَد یاد»
چوار پۆزێم ژمۆرێ، ساڵ و ئەمریم
«گهی با شادی و گاهی به ناشاد»
«گر از احسان و طاعاتم تو پرسی؟»
سەروو پووشێ، نە ئێدم هەن، نهۆ ئاد
بەرەم ئەمرێ فراوان پێسە زۆنە
«ازین شصته ڕسیدن تا به هفتاد»
خەڕە پی دونیەی مایەی بێ وەفانە
«که هیچست و ندارد هیچ بنیاد»
کە ها، کۆچ کەرمێ، کۆچێ دونیەی ئاخر
«ولی مُشکل بود، بیتوشه و زاد»
فرە گێڵوو، حەکیمێ یۆزوو پەی وێم
«که صادق باشد اندر فنّ ارشاد»
وزوو جەمرێوە خوێم نەی ئاستۆنش
«چو شاگردان کُنم خدمت به اُستاد»
ملوو، بەڵکم بە من کێشۆ «چلێ»وە
«شود پاک این تَن مُردار فساد»
مەبۆ پۆک پی چلێ من زێڵوو جەستەم
«بە آتش نرم خواهد گشت فولاد»
حەکیمێو هەن پێسەو «لوقمون» ملوو لاش
«که پیش او مُریدانند و زُهّاد»
ئەگەر تە پیرو، پیرێت بۆ تکاکار
«شوی صیدی ز نار دوزخ آزاد»
[1]