باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ سەڎ و حەفتا و چوارەمە
جوبرەئیل دڵوەشی حەزرەتیش داوە، واتش دڵ نە دڵ نەڎەی، تۊ مەقامت بەرزەن، یاگەت بڵندەن، دماتەر یەک فریشتە ئاما خزمەتش پەی خزمەتکاریش.
جوبرەئیل واتش: یا خەیرەلبەشەر
تۊ جە موقەددەر دڵ ئەو دڵ مەدەر
دەستی حەزرەتش گرت وە دەستەوە
هیچ نەبۍ وە تەنگ خاس و گەستەوە
ئاخېز کەرد دەرلاد دیسان هەم جە نۊ
تەشریفی حەزرەت بەرد وە باڵای کۊ
جە چېر باڵی وېش تەختی بەر ئاوەرد
جە دوڕ و یاقووت ئالای لا جیوەرد
فەوری پېغەمەر نیشانا وە تەخت
عەرز کەرد نە خزمەت ئەو شای بڵند بەخت
وات: یا محەمەد ڕەسوولی ئەکرەم
ئەر مەرتەبەی وېت مەوینی وە چەم
ئەوسا مەزانی چۊنەن مەقامت
جە لای نامی حەقق نویسیان نامت
ئەو درەختی بەرز دیارەن جە دوور
نیدا بکەر لېش مەیۊ بە زەروور
حەزرەت تەڵەب کەرد دەردەم ئەو درەخت
ڕیشەش بەرئاما جە ڕووی خاری سەخت
ئاما وە حوزوور، جە سەر تا وە پا
سێ جار سوجدە بەرد وە شای ئەنبیا
حەزرەت فەرماوا: بشۊ وە جای وېت
وەش ئامای وە خەیر زەحمەتم دا پېت
دەرلاد ئەو درەخت تەشریف بەردەوە
ڕیشەش جە زەمین مەحکەم کەردەوە
ناگاه یەک مەلەک ئیسماعیل نامێ
پەڕ و باڵ قەشەنگ شیرین کەلامێ
سەلام کەرد واتش: یا شەمعی داوەر
یا سالاری سەف زەمزەمەی مەحشەر
وات: یا محەمەد حەقق ئەمرش کەردەن
موتیعی تۊ بوون تا بە ڕۊی مەردەن
من مەلایکەی ڕووی ئاسمانم
فەرمانفەرمای گرد ستارەکانم
ئەگەر مەفەرمای ستاران جە نۊ
بڕېزوون وە فەرق دوشمنان تۊ
یەکسەر خاس و عام ببان وە قەقنەس
چوون ئەهلی دوزەخ کەس نەبۊ وە کەس.[1]