Üç aylık edebiyat sanat dergisi Şewçila, Mart 2011’de yayına başladı. Şewçila dergisi, tamamen Kürtçenin Zazakî diyalektiyle çıkan ve sadece şiir ve öykü gibi edebi eserlere, edebiyat ve sanatla ilgili yazılara, yine edebiyatçı ve farklı sanatçılarla yapılmış röportajlara yer vermektedir. Dergi, Diyarbakır’da hazırlanıp yayımlanıyor ve daha çok Kürdistan’ın kuzeyinde Kürtçenin Zazakî diyalektinin konuşulduğu illerde, Türkiye’nin batısındaki büyük illerde ve dünyanın farklı ülkelerinde abone usulü ile okurlara ulaşabiliyor. Şimdiye kadar derginin 14 sayısı yayımlanabildi.

Şewçila dergisinin amacı, Kürtçenin Zazakî diyalektinde edebiyatçıların ve edebiyatseverlerin ortaya çıkması ve asıl olarak bu diyalektte modern edebiyatın oluşması ve gelişmesidir.
Yine, derginin 14 sayısında 4’ü çeviri toplam 104 şiir, yine 11’i çeviri 90 öykü, edebi eserlerle ilgili yazılmış 19 yazı, 5 röportaj, 9 deneme, 15 edebi ve sanatsal eserler analiz yazısı, 1 edebi haber, 1 mesaj ve 1 de masala yer verilmiş.

Şewçila dergisinin 14 sayısında 14’ü kadın, 85’i erkek olmak üzere toplam 99 yazarın eseri yer almıştır. Bunlardan 22 yazarın eseri çeviri olarak yer alırken diğerleri bizzat dergiye yazmıştır. Bu yazarların yarısından fazlası, ilk kez Şewçila dergisiyle edebiyata başlamış ve edebi eser üreterek yayımlatmıştır.
Şewçila dergisi yayına başlamadan önce Kürtçenin Zazakî diyalektinde yazan kadın edebiyatçı sayısı bir-ikiyle sınırlıydı. Ama Şewçila sürecinde ondan fazla kadın edebiyatçı meydana çıktı ve bunların önemli bir kısmının edebi eserleri kitap olarak yayımlandı.

Kürtçenin, uzun süre, 100 yıla yakın bir süre, Türkiye’de yasaklı olduğunu, Kürtçe yazmanın ve hatta konuşmanın ağır cezai müeyyidelerle karşılaştığını, bu ağır baskı koşullarından dolayı özellikle de Kürtçenin Zazakî (Kırdkî, Kırmanckî, Dımılkî) diyalektinin UNESCO’nun kaybolma tehlikesiyle karşı karşıya olan diller listesinde olduğunu göz önünde bulundurursak Şewçila dergisinin hayati rolü ve önemi daha iyi anlaşılır. [1]