Kürt Siyasal Hareketlerinin Sınıfsal Analizi
Tarık Ziya Ekinci
Sosyal Tarih Yayınları
Bugünkü nesnel koşullarda Türkiye’nin önündeki en önemli sorun Kürt sorunudur.
Bu sorun çözülmeden ülkede barışın, demokratikleşmenin, kalkınarak ilerlemenin
ve uluslararası saygınlığa kavuşmanın koşulları oluşmayacak ve Türkiye bir üçüncü
dünya ülkesi olmaktan kurtulamayacaktır. Diğer bir deyimle Kürt sorununun çözümü
Türkiye’de statükonun aşılması ve toplumun devrimci bir sıçrama yapmasının önkoşulu
haline gelmiştir. Ne var ki, devletin 80 yıldan beri uyguladığı baskıcı, inkarcı asimilasyon
politikaları olayı, çözümü zor ve karmaşık bir sorun haline getirmiştir. Kürtlerin demokratik
talepleri sürekli bölücülük, kışkırtıcılık, devlet düşmanlığı gibi suçlamalarla bastırıldı, halen
de bastırılıyor. Bu inkarcı politika kaçınılmaz olarak toplumda yaygın bir Kürt düşmanlığı
oluşturdu. Fırat’ın doğusu uzun yıllar yasak bölge ilân edildi. Bölgeye güvenlikle ilgili
yatırımlar dışında hiçbir hizmet götürülmedi. Kürt toplum yapısı ile bölgenin ekonomik,
sosyal, siyasal ve kültürel sorunlarına ilişkin her türlü inceleme ve araştırma yasaklandı.
Bu tür çalışmalar suç sayıldı. Yıllarca salt baskıcı yöntemlerle milyonlarca Kürdün asimile
edilebileceği ve sorunun aşılacağı düşünüldü. Her türlü haktan yoksun bırakılarak baskı
altında tutulan ve ikinci sınıf vatandaş muamelesi gören Kürtler kaçınılmaz olarak topluma
ve devlete yabancılaştılar. Bireyin iradesinden bağımsız olarak işleyen toplumsal gelişme kanunları
yok sayıldı. Bu keyfiliğin sonucu olarak devletin izlemekte olduğu geleneksel Kürt politikası iflâs etti. [1]