Rojek ji rojên zivistanê Fatê û sê zarokên xwe di hundur de bê ardû û bê nan û xwarin dimînin.
Zarok digirîn dibêjin yadê me sar e, em birçîn e.
Fatê dirêj dirêj difikire lê çareyekê nabîne.
Zarokek xwe li pişta xwe dişidîne û bi destê her du yên dî digire û bi şimika naylon û bê gore berê xwe dide mala bavê xwe.
De em biçin dema ku xwarin danîn, ez ê bêjim zarokno ma hûn birçî ne?
Hûn ê bêjin na.
Ez ê bêjim de werin bixwin û em ê zikê xwe têr bikin û xwe germ bikin û piştre werin malê.
Dema ku Fatê digihê serê kolanê bala xwe didê ku li serê kolanê dawetek heye.
Û hevserê wê Silo di serê govendê de xwe hiltîne û li erdê dide.
Fatê bi matmayî lê dinêre lê ew qet bala xwe nade Fatê û reqsa xwe didomîne.
Fatê li mala bavê xwe zikê zarokên xwe têr dike û êvarê berê xwe dide malê.
Silo êvarê dema ku tê malê şîvê naxwaze.
Fatê jê dipirse: Ew çi govenda te bû Silo?
Silo bersivê didê: Keçê min pir sar bû û ez birçî bûm. Min xwe kil dikir ji bo ku ez germ bibim û min bi nanê dawetê jî zikê xwe dagirt, de hê tu çi ji min dixwazî.
Xwebûn/ Fatma Taşlî.[1]
Kurdipedia is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze opname en de eigenaar is daarvoor verantwoordelijk. Kurdipedia nam het op voor archiefdoeleinden.
Dit item werd in het (Kurmancî) geschreven, klik op het pictogram
om het item te openen in de originele taal!
Ev babet bi zimana (Kurmancî) hatiye nvîsandin, klîk li aykona
bike ji bu vekirina vî babetî bi vî zimana ku pî hatiye nvîsandin!
Dit item is 1,871 keer bekeken
Schrijf uw commentaar over dit item!