داستانو حەیدەری و سنۊبەرۍ
بەشۍ چوارەمە
ئیتر داستاڼویس جە میانو نزاکاشەنە جە زاتو هەقی، داوا مەکەرۊن کە زوانش ڕەوان بکەرۊن، نوتقش گۊیا کەرۊن، تاکو جۆهەرو داستانەکۍ بە زوانی شیرینی هۆرامی و جە قاڵبو شېعرانە بنویسۊن.
خەزانەی زەینم، پەڕ بۊ جە گەوهەر
پەی بەزمی بسات، سەڕڕافانی دەهر
نوتقم گۊیا کەی، جە بادەی هەنی
تا، نەبۊ، وە تەنگ، سەراچەی مەنی
بواچوون سەنای، پادشای ئېران
باشی باڵا دەس، جەرگەی دلېران
شەمێ جە تەعریف، شای واڵا تەیار
مەبۊ بواچوو، پەرێ ڕوژگار
دمای شېخ سەفی، عەبباسی سانی
سکەی دڕوو زېڕ، ساحیب قورئانی
نیشت وە بانی تەخت، کەیانی دەهر
پېکاوە تارەک، جۊقەی جەواهر
کورسی نشینان، جەرگەی ئېرانی
مدران ئینتیزار پەی گیان فشانی
چن وزەرا و وەزیر، داعی دۊست خوڎا
مدران، نە خزمەت، دایېم نە دەرگا
چن جە بەگلەران، سەرحەد نشینان
مەنزووری خزمەت، پادشای ئېران
چن شېری بۍ ڕام، بۍ باکی دڵخوش
مەحبووس نە پای تەخت،جە وېش مشەوەش
چن پاڵەوانان، ساحېب زات و زۊر
مدران، بە ئیخلاس، نە خزمەت زەروور
چڼێ غوڵامان، باڵا، سەوڵی تەڕ
موکەممەل، بوراق، کەمەر سیم و زەڕ
هەر یەک ساحیبی موڵک و ئەقلیمێ
گردین خانەزاد، بەندەی قەدیمێ
نەو سەروەختدا، موڵکی ئەسفەهان
مەعمووری پایتەخت، پادشای ئېران
جە قەزای قودرەت، فەسڵی وەهار بۍ
ئەنمای شامی، گوڵو گوڵزار بۍ
(حەیدەر بەگ) نامێ، غوڵامی شا بۍ
شیری ژیانتەور، یوسف لەقا بێ
ئەسڵ و نەسەب خاس، نەوەی کەیانی
شکۊفەی گوڵزار، ئەسڵی ئېرانی
.عومری جوانیش، وە بیست نەیاوا
نەوهاڵی نەوخېز، جەڼەتولماوا.[1]