ئەز قسێوەت ماچوو، گۆشم دارەنێ
(چوون نکردی دوستی، شو دشمنم)
چا خۆیسێ تیتە ڕەندێ بۆ وەشێت
(رشتەی آویز اندر گردنم)
(تا بمیرم گردم از عشقت خلاص)
وەس کەرۆ خەلق و خوای لۆمە و مەنەم
یار وات کوشتە و تە ئاسۆنۆ جە لام
(ترسم اندر حشر گیری دامنم)
دیدە مەکێشە خەم و ڕۆو (مێشەر)ێ
(آنکه عفوت سازد از خون، آن منم)
سەیدی ئەر یارەم کوشۆم، وەشڵەی بە من
(زندەام، دَم از شهادت میزنم)
#سەیدی# [1]