نام: حقیقی
شهرت: عباس حقیقی
تاریخ تولد: 1902
مکان تولد: #مهاباد#
تاریخ وفات: 1997
مکان وفات: #بوکان#
$زندگینامە$
عباس حقیقی، ستاره درخشان ادبیات کلاسیک کردی در سال 1902 در روستای مرجان از توابع دشت حاجی حسن در منطقه مهاباد، شرق کردستان به دنیا آمدە است. او از طایفه شیخ آقا بودە است. اولین بار در کودکی در روستای مرخوزی شهرستان #سقز# به مدرسه رفتە، و در خانه نزد پدرش گلستان و بوستان سعدی، کیمیای سعادت و کتاب‌های دیگر را با موضوع آن زمان آموختە است. وی پدرش را در سن بسیار کم از دست دادە است و خودش و مادری وفادار، شاعری حکیم و دوست‌داشتنی و کتابخانه‌ای از شاعران کرد و فارسی زبان باقی ماندند. به دلیل خوانش زیاد این کتاب ها، به سرودن شعر علاقه مند شد و در چهارده سالگی اولین شعر را سرود. همکلاسی های او در مدارس سید کامیل امامی (آوات) و خاله امین برزنجی بودند که هر دو از شاعران بزرگ کرد هستند. وقتی این سه جوان خوش ذوق سلیقە به هم می رسند، به قول استاد حقیقی، به جای مطالعه صرف و نحو، وقت خود را به شوخی و صحبت می گذرانند. در سال 1934 به عنوان کارمند در اداره دارایی و دخانیات بوکان و مهاباد مشغول به کار شد. در جمهوری کردستان، حقیقی با شهرت (ع. هنر) به صف اول مبارزه با پهلوی ایستاد. او با اشعار بلند (خەوی غەفلەت) در شماره های 7 و 8 و 9 مجله (نیشتیمان) به شعر ملی آن زمان تکنیک می دهد. وی در سال 1963 در بوکان بازنشسته شد و 12 روز پس از بازگشت از سفر دو ماهه به آلمان و هلند، بقیه عمر خود را در این شهر گذراند. قلب حقيقي در بيمارستان بوكان از تپش افتاد و روز بعد با حضور شاعران، نويسندگان، هنرمندان و مردم بوكان و شهرهای اطراف در قبرستان بوكان به خاک سپرده شد. باید بگویم که دست و زبان و قلم این استاد حتی ساعاتی قبل از مرگش در خدمت مردم و ملتش بود. سه اثر و تعدادی شعر منتشر نشدە دارد که یکی از آنها سفرنامه ناقص، سفر به اروپاست کە آن را به کتابخانه ادبیات کردی اهدا کرده است. (دیوانی حقیقی)، (کولکە زێڕینە) و (شەونم) که این اخری ترجمه ای از غزلیات حافظ شیرازی به زبان کردی است.[1]