Kitap Adı: Demirciler Çarşısı Cinayeti
Yazar: Yaşar Kemal
Basım Yeri: Istanbul
Yayınevi: Adam Yayıncılık
Yayın Tarihi:1974

O iyi insanlar, o güzel adara bindiler çekip gittiler. Derviş Bey bir ağıt tutturmuştu. Yıllanmış, ağır, uzak bir ağıt. Uzun yıllar önce yaşadığı büyülü düşü yeniden yaşaya,bilniek için durmadan söylüyordu : O iyi, o iyi insanlar ...
Hışım gibi bir yağmur yağıyordu. Yağan yağmur sapsarıydı. Ne bir gök gürültüsü, ne bir şimşek ışığı, durmadan, bozulmadan biteviye yukardan aşağı düşen, kesintisiz sular, aydınlık, koygun san yağmur. Gece duvar gibi karanlıktı.
Yağmurun koygun, uzak sesi ovayı doldurmuştu. Toprak gibi, taş gibi yoğun. Başkaca ortada çıt yoktu. Derviş Bey bir inilti duyar gibi oldu, dışardan bir hoş, boğuk bir ses karıştı yağmurun sesine. Pencereye koştu, avlunun ortasında, hayal meyal bir adı karartısı gördü. Yüreği hop etti, telasla eli tabancasına gitti, panjurun aralığından namluyu dışarı uzattı, tetiğe çökecekti vazgeçti. Karartı hiç kıpırdamıyor, gecede görülür görülmez, dahaca kara bir leke gibi duruyordu.[1]