چین کرن زولفێن سیا، کەسک ئەتلەسا دیبا قەبا
ئێدی نشان نابن خویا، تێکل کرن لازم سەبا
من دی سەبا دایێ سەحەر، مادارێ بەدرێ کر دو کەر
قەوس و قەزەح ژێ هاتە دەر، دیسا ب زولفان ڕا تەبا
ئیرۆ ژ مە ل بەدرا تەمام، عەنبەرفەشان بن سەد سەلام
ئەی هودهودێ شیرین کەلام، «أهلاً و سَهلاً مَرحَبا»
من دلبەرەک وەک دوڕ هەیە، مەحبووبێ شیرین سوڕ هەیە
حوسن و جەمالەک پوڕ هەیە، بەلقیس سفەت مەسکەن سەبا
شۆخ و شەپالا مەی پەرەست، ئەو زالما هشیار و مەست
ڤێ نامەیێ خەف دێ ڤ دەست، «في طَيّها نَشرُ النَبا»
بێژ ئەو شرینا سوڕ پەری، دوڕدانەیا ئەز موشتەری:
کان عەهد و پەیمانا بەری، بێ فایدە چوون شوبهێ هەبا
مە دڤێ پەریا دلبەرێ، لێ هێ ل ئوسلووبا بەرێ
لێ کەفش ببیتە ژ پەنجەرێ، بێ و بچت تەشبیهێ با
دلبەر مەجالا نامە دی، ناسی کو نیشانا مە دی
نوونەک موخالف تێ نەدی، هل قلبوها نەحوی سەبا
نەیشەکەرا سپی دەست و زەند، زانم مەجالا نامە خوەند
لێڤان تەبەسسوم کر ژ قەند، «ماسَت کَبانٍ في ڕُبا»
قاسد ب مەقسوودا مە هات، با موژدە و ئەمر و بەرات
نیشان هنارن هەم خەلات، شەهزادەیا گولگوون قەبا
ئیرۆ مەجال لێ هات و وەخت، دیسا جوان بوو من درەخت
ئەو لامعا دایی ژ تەخت، «ما کان بَرقاً خُلَّبا»
سەلوا ڕەوان زەررین وەرەق، چیچەک مەلێ دین سەد نەسەق
«ياقوتُها يَحکي الشَّفَق، يَحکي عُقوداً کوکبا»
#مەلای جزیری# [1]