باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ: چل و ششەمە
کەشتیەکەو نووحی پا گردە حەشاماتۆ جە (کەشو جوودی) لەنگەرش گېرت، یاگێ دڵگیرە، پەوکەی سەرنشینەکۍ کەشتیەکەنە وەستېرەو چاگە بارگەو بنەشان ۋست، واتشان ئینە تەوەللودێ دووبارەن، جارێتەر ئېمە جە ئەڎێ بیېنمێ.
دەسشان کەرد بە وەشی و شاڎیی، بەڵام قەدەرو خوڎای پاسنەبۍ دەردەو تاعوونیشا پەی نازڵە بېیە، بېجگە هەشت نەفاراشا، گردشان مەردۍ.
کەشتی، بەو مەخلووق، زومرە گشتەوە
ئارامی، جە بان، کۊی (جوود) نیشتەوە
جە ماه موحەڕڕەم، یەومی عاشوورا
کەردشان خېیاڵ، ئیرادەی سەحرا
مەخلووقات یەکسەر، بەر ئاما وە بەر
کەردەن، شوکرانەی، دەهەندەی داوەر
چېش کەردەن، تەعریف، زەوق و شادیشان
ڕۊشنی بېیات، دنیای باریشان
جە زەوقی ئاهەنگ، مەواتەن یەکسەر
تازە، پېڎا بین، جە بەتنی مادەر
دامان، کۊی جودە، جە گوزەرگاشان
یەکسەر گرد بینای شەهریی نیاشان
غەرەز ئەو جېگە، گرد بی بە جاشان
تەمام بیی یاتاخ، زەید و ماواشان
ئاخر خوڎاوەند، بېچەند و چوونی
نازڵ، کەرد پېشان، دەردەو تاعوونی
غەیر جە هەشت نەفەر، ئەهلی بەیتی نووح
باقی گرد، قابېز، کەردش قەبزی ڕۊح
نووح و سام و حام و یافت، هەر چوار
چوار زەوجشان، مەندەن، بەر قەرار.
[1]